Shocking good!

Yvonne Franssen heeft al meerdere boeken uitgebracht. Haar eerste boek is Talio, uitgegeven in 2011. Daarna volgden ‘De Genius’, ‘Mysterie aan de Maas’, ‘#omazegt’, ‘Schaduwen’ en ‘Kamer 305’. Alleen het boek #omazegt is geen thriller.


De hoofdstukken hebben elk een naam. Eva, Kim en Martijn. Daarnaast gebruikte de schrijfster een asteriks. In het begin heel erg verwarrend. Zeker omdat de ik-vorm in elk hoofdstuk wordt gebruikt. Door die verwarring leest het niet soepel. Als de personen wat familiair zijn, wordt het begrijpelijker.
Kim is getrouwd met Simon, ze is ongelukkig getrouwd. Ze heeft een minnaar. Dat is Martijn.
Eva is een jonge vrouw met een beladen geschiedenis.
Ze komen elkaar tegen in een ontrafeling van mysterieuze moorden, intriges en ontmoetingen.
Dat dit spanning oproept is duidelijk.

De cover trekt de aandacht. De titel roept meteen vragen op. Wat gebeurt er in Kamer 305?
De tekst op de achterzijde nodigt ook uit om dat boek te lezen. Goed doordacht geschreven.

Het is moeilijk om in het begin de aandacht bij dit verhaal te houden. De oorzaak is de aparte benaming van de hoofdstukken. Naarmate het boek vordert, neemt het in spanning toe. De personages zijn goed omschreven, veel diepgang in de karakters.
De schrijfster bedient zich van gemakkelijk taalgebruik, wat het lezen leuk maakt.
Dit boek bevat weinig clichés. Opbouwend is dit boek goed, er wordt duidelijk aan een oplossing gewerkt. Het heeft een verrassend einde.
Samenvattend is dit een boek waar duidelijk aandacht aan is geschonken. Het verhaal klopt, de personages zijn duidelijk. Een aanrader, zonder meer.