Het diner

Het boek ‘Het diner’, een roman van Herman Koch gepubliceerd in 2009, gaat over een man die samen met zijn vrouw, zijn broer en diens vrouw op restaurant gaat om te praten over hun zonen en wat deze hebben uitgespookt dat hun leven in een klap kan veranderen. Langzaamaan komen we te weten wat de jongens gedaan hebben maar intussen gebeuren er nog enkele verrassende dingen en wordt er vooral veel rond de pot gedraaid om dit onderwerp te vermijden. Het boek is deels gebaseerd op een conflict in Barcelona in 2005.

Wat me vanaf het begin duidelijk was is dat Paul, het hoofdpersonage, een erg ironisch persoon is. Dit merk je vooral tijdens het diner wanneer de gerant hen hun gerecht voorgeschoteld en er overdreven veel uitleg bijgeeft. Je merkt ook meteen dat er iets mis is wanneer Paul opmerkt dat Babette, de vrouw van zijn broer en tevens gedoodverfde favoriet om minister-president van Nederland te worden, Serge Lohman met betraande ogen het restaurant binnenkomt. Door de verhaallijn heen vertelt Paul ook over gebeurtenissen uit het verleden die er eigenlijk al op duiden dat Paul een psychisch probleem en woedeaanvallen heeft maar dit komen we later pas zeker te weten wanneer hij vertelt over een gesprek met zijn psycholoog. Hierdoor en door het feit dat hij gaat zoeken of zijn vrouw Claire vroeger een vruchtwaterpunctie heeft laten doen wijst er ook op dat de kans erin zit dat Michel, de zoon van Paul en Claire, hetzelfde probleem heeft.

Als ik eerlijk ben, dacht ik in het begin van het boek dat het een grote moeite zou zijn om hierdoor te raken omdat het me gewoon niet aansprak en ik het gewoon echt saai vond, maar naarmate het ‘aperitief’ afgerond was en het ‘voorgerecht’ begon kwam ik er wat meer in en begon ik het wel interessant te vinden. Hierna bleef het boek me echt wel boeien omdat ik zeer graag wilde weten wat deze jongens nu eigenlijk uitgespookt hadden maar ik vind het wel spijtig dat je nog tamelijk snel te weten komt wat ze hebben gedaan en hierdoor is het verrassingseffect toch een beetje weg. Wat ik ook zeer tof vind is dat het boek niet gewoon in verhaaldelen onderverdeeld is, maar echt in de volgorde van gerechten op restaurant en je zo zelfs een beetje het gevoel krijgt mee met hen aan tafel te zitten. Het is echt wel een zwaar onderwerp maar het boek is helemaal niet zo moeilijk geschreven wat het makkelijker begrijpbaar maakt. Al bij al was het boek wel niet zo verrassend.