Lezersrecensie
Beklemmende roman met een verrassende plot
Een gele eierdop, een presse-papier, een kinderboek: het zijn zomaar wat voorwerpen die verdwijnen uit het huis waar Isabel sinds de oorlog woont. Wie neemt ze mee? Neelke, de huishoudster? Of Eva, de vriendin van haar broer Louis die ongevraagd een tijdje bij Isabel intrekt en meteen een van de meest intieme ruimten in het huis inneemt – de slaapkamer van Isabels gestorven moeder nota bene?
De voortdurend slinkende voorraad huishoudelijke artikelen en de onnavolgbare vingervlugheid van de onbekende dader geven een mysterieuze lading aan ‘De bewaring’. De debuutroman van Yael van der Wouden moet nog verschijnen, maar werd na een spannende biedingenstrijd al wel vast verkocht aan een Amerikaanse uitgeverij. Van der Wouden is bovendien al zeker van vertalingen in diverse andere talen.
‘De bewaring’ gooit dus al vóór verschijnen hoge ogen. Dat is geen wonder. Het boek ademt een en al beklemming. Bladzijde na bladzijde worstelt Isabel met zichzelf –haar verleden, haar obsessieve controledrang en haar verlies van dierbaren, plus de daaruit voortvloeiende angst om opnieuw mensen te verliezen. Na de dood van haar moeder, het weglopen van haar homoseksuele broer Hendrik en de afwezigheid van haar broer Louis met zijn los-vaste relaties is ze vooral bezig om zich het verleden niet te laten ontfutselen en de herinnering in stand te houden. Op de zich opdringende buurjongen Johan zit ze niet te wachten. Op Eva, haar ongewenste logé, evenmin.
Ogenschijnlijk lijkt Isabel daarmee een psychisch kwetsbare vrouw tijdens de ‘Wederopbouw’ – een periode waarin de samenleving radicaal verandert. Van der Wouden slaag erin haar een ongewoon ongemakkelijk gevoel op te laten roepen. Bruusk gedrag, achterdocht, heftige psychosomatische klachten, vage flarden uit het verleden en innerlijke dilemma’s roepen voortdurend de vraag op wat er nu precies aan de hand is met Isabel.
Het antwoord op die vraag komt min of meer wanneer de afstotelijke Eva een gevoelige snaar weet te raken. Maar daarmee wisselen ook de panelen: terwijl Isabel begrijpelijker wordt, wordt Eva steeds ongrijpbaarder.
De plot blijft tot op het laatste moment een verrassing en is ronduit schrijnend. Zelfs bij de notie van een nieuwe start blijft de wurggreep van de hoofdpersonen voelbaar.
‘De bewaring’ weet daarmee van begin tot eind te boeien. Met de karakterisering van Isabel slaagt Van der Wouden erin eenzelfde gevoel op te roepen als Tampy in Bé Nijenhuis' ‘Laatste wagon’. Dat is knap gedaan en een zeldzaamheid.
De expliciete beschrijvingen van seksuele handelingen en de vele (bastaard)vloeken waren beslist overbodig: ook zonder ze was het verhaal ijzersterk geweest.
Disclaimer
Voor Hebban ontving ik een van de eerste 350 ongecorrigeerde drukproeven (nummer 272 om precies te zijn) van ‘De bewaring’ in ruil voor een recensie.
De voortdurend slinkende voorraad huishoudelijke artikelen en de onnavolgbare vingervlugheid van de onbekende dader geven een mysterieuze lading aan ‘De bewaring’. De debuutroman van Yael van der Wouden moet nog verschijnen, maar werd na een spannende biedingenstrijd al wel vast verkocht aan een Amerikaanse uitgeverij. Van der Wouden is bovendien al zeker van vertalingen in diverse andere talen.
‘De bewaring’ gooit dus al vóór verschijnen hoge ogen. Dat is geen wonder. Het boek ademt een en al beklemming. Bladzijde na bladzijde worstelt Isabel met zichzelf –haar verleden, haar obsessieve controledrang en haar verlies van dierbaren, plus de daaruit voortvloeiende angst om opnieuw mensen te verliezen. Na de dood van haar moeder, het weglopen van haar homoseksuele broer Hendrik en de afwezigheid van haar broer Louis met zijn los-vaste relaties is ze vooral bezig om zich het verleden niet te laten ontfutselen en de herinnering in stand te houden. Op de zich opdringende buurjongen Johan zit ze niet te wachten. Op Eva, haar ongewenste logé, evenmin.
Ogenschijnlijk lijkt Isabel daarmee een psychisch kwetsbare vrouw tijdens de ‘Wederopbouw’ – een periode waarin de samenleving radicaal verandert. Van der Wouden slaag erin haar een ongewoon ongemakkelijk gevoel op te laten roepen. Bruusk gedrag, achterdocht, heftige psychosomatische klachten, vage flarden uit het verleden en innerlijke dilemma’s roepen voortdurend de vraag op wat er nu precies aan de hand is met Isabel.
Het antwoord op die vraag komt min of meer wanneer de afstotelijke Eva een gevoelige snaar weet te raken. Maar daarmee wisselen ook de panelen: terwijl Isabel begrijpelijker wordt, wordt Eva steeds ongrijpbaarder.
De plot blijft tot op het laatste moment een verrassing en is ronduit schrijnend. Zelfs bij de notie van een nieuwe start blijft de wurggreep van de hoofdpersonen voelbaar.
‘De bewaring’ weet daarmee van begin tot eind te boeien. Met de karakterisering van Isabel slaagt Van der Wouden erin eenzelfde gevoel op te roepen als Tampy in Bé Nijenhuis' ‘Laatste wagon’. Dat is knap gedaan en een zeldzaamheid.
De expliciete beschrijvingen van seksuele handelingen en de vele (bastaard)vloeken waren beslist overbodig: ook zonder ze was het verhaal ijzersterk geweest.
Disclaimer
Voor Hebban ontving ik een van de eerste 350 ongecorrigeerde drukproeven (nummer 272 om precies te zijn) van ‘De bewaring’ in ruil voor een recensie.
2
Reageer op deze recensie
