Meneer Stel Dat

Over de inhoud lees je hierboven bij de boek-informatie. Ik heb hier alleen mijn mening weergegeven.

Oh, een boek over schrijvers! Dat is zo fijn… al is deze situatie misschien niet helemaal wat je je van een schrijver voorstelt. Want door het schrijven van misdaadverhalen en grappend vertellen in een interview dat ze weg zouden komen met de perfecte misdaad, hebben ze onverwacht mensen munitie gegeven als hun zoon echt verdwijnt.
Het verhaal begint met een cursieve proloog, waarin meteen veel gebeurd en je meteen schrikt eigenlijk. Daarna begint het verhaal op een maandag, het is warm, rond kerst (het speelt in Nieuw Zeeland) en Cameron is met Zach op een kermisachtig terrein. En Zach is ineens weg… paniek! Om niks blijkt, maar ook dit speelt later in het verhaal een rol.
Het verhaal wordt verteld vanuit Cameron, de vader, in de ik-persoon, en door inspecteur Kent, in de derde persoon. Ik vond het echt tof om in het hoofd van een schrijver te zitten en ben erg benieuwd of het ook echt zo werkt. Want er was nog een personage daardoor, meneer Stel Dat. Die iedere keer vragen stelde als: maar stel dat r dit zou zijn, want zou er dan gebeuren.
Ik kan natuurlijk niet echt op de inhoud in gaan, omdat ik dan dingen zou kunnen verraden, maar het is echt wel een boek van nu. Waarin alles gefilmd wordt, mensen meteen uit gaan van slechte bedoelingen van anderen, je nog niet een kind op kunt vangen zonder dat daar iets achter wordt gezocht. “Trial by media” is echt heel erg aanwezig. En dat maakt het ook zo drukkend, die sensatiezucht.

En over het omslag, heel tof dat de tekst in het uitgeknipte poppetje ook echt op die hoogte (zo ongeveer) voorkomt in het boek. Bijna alsof het echt uitgeknipt had kunnen zijn.