Waar dromen en desillusies elkaar vinden…

Het zou zomaar eens kunnen dat het beste boek dat ik in 2022 zal lezen al de revue passeerde met Murakami’s ‘Ten zuiden van de grens’! Prachtig boek van een Nobelprijswinnaar literatuur in spe…
“Ik was zo’n kind zonder broers of zusjes. Ik was enig kind. In mijn kindertijd ben ik daar altijd onder gebukt gegaan. Alsof er iets aan mij ontbrak wat alle anderen wel hadden.
Als kind had ik een bloedhekel aan het woord ‘enig kind’. Elke keer als ik het woord hoorde, werd ik eraan herinnerd dat ik iets miste. Het woord wees me als met de vinger na. ‘Jij daar, incomplete’.
In de wereld waarin ik leefde was het een vaststaand feit dat een enig kind wordt verwend door zijn ouders, zwak is en gruwelijk egocentrisch. Het werd gezien als een gegeven, van dezelfde orde als het feit dat een koe melk geeft…”
Een boek over eeuwige liefde, liefdesverdriet, verlies, eenzaamheid, vergiffenis, stilte, de kracht van herinneringen en verbeelding,…
Een boek om stil van te worden en van te genieten: elke zin is een pareltje op zich…
Ik kon er massa’s quotes uithalen, maar deze page 2-quote intrigeerde me gezien ikzelf “enig kind” ben …