Het leven voor- en na een trauma…

“Ze was verdoofd, los van haar lichaam dat zich gewichtloos voortbewoog en haar hersenen leken ondergedompeld in een stroperige vloeistof. (...) De tijd was stilgevallen en nu wist ze wat rood was. (...) Maar dit rood was geen kleur, geen waarschuwingsteken of provocatie, de rode lap van de stier. Nee, dit rood was de filter waardoor ze alles waarnam: het liet de tijd verdwijnen tussen het heden en het moment dat weigerde in het verleden te blijven omdat haar blik op de wereld werd bepaald door deze filter die haar hele wezen (...) had herijkt.”