Walt Whitman voor pubers

Een of meer gedichten gebruiken om clues te geven is niet nieuw, vanwege de metaforen lenen ze zich er natuurlijk goed voor. Ik kende al, jaren 80, geloof ik, 'Under The Beetle Cellar' van Mary Willis Walker, wat me tot Emily Dickinson bracht. Of de poging in dit boek om jonge mensen tot Walt Whitman te bekeren werkt weet ik niet, want a) ik ben niet jong, en b) ik was al bekeerd. Dit is wel mijn eerste boek van John Green. Uit de andere recensies begrijp ik, niet zijn beste boek. Een wel sympathiek verhaaltje dat af en toe rammelt, nooit echt heel spannend wordt. Dit verweven met Whitman's visie op het 'Zelf'. En dat is natuurlijk waar juist pubers erg mee worstelen. Maar ik vond het 'Zelf' van de hoofdpersoon en de 'Femme fatale' niet zo erg uit de verf komen. En ik vond ze ook jonger overkomen dan 18 jaar en dat voor Amerikaanse jongeren. Maar de humor in het boek maakte veel goed, zeker hoe de psychotherapeuten-ouders van de hoofdpersoon Quentin te kakken worden gezet. Het nodigt wel uit om meer van John Green te lezen.