Eerbetoon aan een vriend

Ik kocht een kaart bij de boekhandel toen ik op de toonbank het boek zag staan..’Meneer Bart’
Het kwartje viel toen ik de ‘17’ zag staan op de cover en de kassamevrouw vertelde dat dit boek geschreven was door een vriend..
Bij het bekijken van de achterzijde zag ik het; deze vriend was Meneer Joost!
Als een speer fietste ik naar huis om dit te vertellen aan mijn dochter..
Mijn dochter heeft ook( net als mijn oudste zoon)bij meneer Joost in de klas gezeten in datzelfde jaar groep 8, niet bij Bart maar een andere leerkracht..
Onze harten sloegen over… dat ene mailtje; de zomervakantie was net een feit.. dat ene mailtje 18 juli 2014 naar ons ouders zette alles op zijn kop…De bevestiging dat meneer Bart en Astrid waren omgekomen in het beruchte vliegtuig..
Samen fietsten we terug naar de boekhandel en hebben t boek gekocht… Ze heeft haar vriendin met betraande ogen het voorwoord voorgelezen via de telefoon..
In één ruk heeft ze t boek uitgelezen in de tuin,
Het verhaal is ‘ fictief ‘ geschreven… maar alles klopte aan dit verhaal in dit vreselijke klasje van meneer Bart dat jaar..
Ik herinner mij zelf Bart als de verlegen zachtaardige jonge leerkracht, je moet het toch maar doen! Leerlingen beseffen soms niet dat een leerkracht ook maar een mens is, een zoon, een broer, een partner of een vader..die vanuit zijn hart dit beroep koos om jeugdigen wat te leren; uit een boek of uit het leven..om ze te laten groeien en bloeien.
Wetende dat gedrag van pesters nooit op zichzelf staat en er altijd een oorzaak aan ten grondslag ligt had meneer Bart compassie.
Meneer Bart heeft zijn trip nooit mogen maken.. zijn verhaal stopte..
De bloemenzee aan het hek van school, alsmede de herinneringenboom zullen wij nooit vergeten..
Laten we wat meer nadenken hoe we met elkaar omgaan in het hier en nu, laten we een klein beetje meneer Bart zijn..
Bart leeft dankzij het boek van meneer Joost voort in ons ♥️ opdat hij nooit vergeten wordt!

Bedankt , meneer Joost voor je eerbetoon, je bent een ware vriend.