Prachtig maar ook een triest aangrijpend verhaal.

Net het verhaal van Esmeé uit gelezen. Dat kwam wel even binnen.
Het is geen vrolijk boek maar erg mooi geschreven en het maakte heel wat bij mij los.
‘ Achten zijn oneindig. Ik gebruik ze als symbool voor wat ik niet mag vergeten of voor wanneer ik iets niet kan vatten. Als het te moeilijk is om in mijn hersenen te passen.
Dan voelt het alsof ik toch nog grip heb op wat onwerkelijk is’
Het is een boek wat helaas maar al te dicht bij de realiteit staat. Kinderen die moeten omgaan met heftige problemen in de thuissituatie.
Esmeé is een jong meisje van gescheiden ouders en opgroeit in een niet veilige haven.
Esmeé probeert zich samen met haar zus hier in staande te houden maar gaandeweg
verliest ze zich zelf. Een zwaar onderwerp maar erg mooi geschreven en ondanks de heftigheid is het verhaal vlot te lezen.
Een boek wat je raakt en niet snel vergeet.