Ik wist het al

Nadat haar man Patrick tien jaar geleden omkwam bij een verkeersongeluk, was Kate zo diep in de rouw dat ze niet dacht ooit nog een nieuwe liefde te zullen vinden. Toch bleek de tijd inderdaad haar wonden te helen, en nu heeft ze het aanzoek van haar nieuwe vriend Dan geaccepteerd. Met een bruiloft in het vooruitzicht zou ze dus blij en vol verwachting moeten zijn. Waarom is ze dat dan niet echt?
Als ze steeds vaker droomt over Patrick – dromen waarin hij nog leeft en ze samen een dochter hebben – brengt de haast beangstigende echtheid van die dromen haar aan het twijfelen of ze wel op de goede weg is. Ze besluit dat ze eens iets heel nieuws moet proberen en geeft zich op voor een cursus gebarentaal. Het inspirerende contact met de dove kinderen, en hun enthousiaste begeleider Andrew, is een eyeopener: ze ervaart een veel grotere voldoening en verbinding dan ooit tevoren. Maar vindt ze ook de moed om haar leven drastisch om te gooien?

Mijn mening: Dit verhaal komt heel dichtbij de werkelijkheid. Althans voor mij. Ik werd weduwe op mijn 26ste dus de gevoelens van de hoofdpersoon raakten mij heel persoonlijk.
Hoe moeilijk het is om in een nieuwe relatie je schuldgevoelens los te laten omdat je het gevel hebt iets "verkeerds" te doen ten aanzien van de nieuwe partner.
Kate leeft in twee werelden, een droom over haar overleden man en haar huidige leven. De wosteling met hoe alles een plek te geven is heel treffend neergezet. Hoe zij uiteindelijk op wonderlijke wijze haar weg in het leven terugvindt ga ik niet verklappen. Heel graag gelezen!