Een verhaal met gevoel geschreven!

Wauw dit verhaal heeft me zo te pakken gehad. Gaby heeft met zoveel gevoel de woorden op papier gezet. Daar wil ik haar een compliment voor geven. Ik weet zeker dat Margriet heel blij zou zijn met dit mooie boek!

Het verhaal komt bij je binnen. Ongeacht of je nu iemand in je omgeving hebt die kampt met deze verschrikkelijke ziekte of niet. Het is met gevoel beschreven. Ondanks het donkere thema wat het boek bevat, is er zoveel humor en positiviteit uit het boek te halen. En ja dat Jasmijn d’r mindere dagen had, die ook beschreven worden vind ik de manier hoe Gaby de positiviteit van Jasmijn, haar ouders en vrienden op papier zet een mooi gegeven.

De vrienden van Jasmijn worden ook goed neergezet. Ze worstelen allemaal op hun eigen manier met de ziekte van Jasmijn. En met wat in hun ogen hun geluk is. Kun je dat wel delen met iemand die zo ziek is? Dit komt vooral naar voren bij de vriendinnen die een rol meer op de voorgrond hebben in dit boek.

Ik vind Ralf zo’n positieve vogel. Het lijkt net alsof hij niet weet wat negativiteit is. En het is mooi hoe hij de rots in de branding is voor Jasmijn. Diegene die haar een halt toeroept en diegene waar ze de kleine hooligan tegen kan zijn.

De ouders van Jasmijn komen ook aanbod. Zij hebben beide een hele andere relatie met hun dochter. Waar moeder de bliksemafleider is, is vader de rust zelve en altijd klaar om zijn dochter te kalmeren.
Ik vind de banden onderling heel mooi uitgewerkt. In dit verhaal zit liefde, vriendschap, verdriet en het gevecht tegen ziekte. Dit is het eerste boek in jaren waardoor ik helemaal van de kaart was. Ik heb het uitgelezen en het krijgt een mooie plaats in mijn kast. Want dit boek is een pareltje!