Lezersrecensie
Historisch verhaal met een uitdaging.
Begin dit jaar kreeg ik een berichtje van the bookcollective via instagram of ik Carlota wilde lezen en recenseren.
Ik werd nieuwsgierig. Wie is toch die Charlotte van België en waarom is er een boek over haar geschreven. Wat maakt haar zo bijzonder?
Dieltiens omschrijft het prachtig in haar nawoord. Zij begon dit verhaal met de vraag: hoe kan het dat onze prinses Charlotte in België vooral gezien wordt als die waanzinnige vrouw, en in Mexico zij zo wordt vereerd als Charlotte de keizerin.
Zo begon dit verhaal met een speurtocht waar ze vooral.in Mexico voldoende informatie vond om haar boek te schrijven.
Ik was heel.erg nieuwsgierig, maar moest eerlijk gezegd heel veel moeite doen voor dit verhaal. Waar ik al eerder boeken las van Vlaamse auteurs, was er met dit boek echt concentratie vereist die ik soms ook vrij snel weer verloor door bepaalde woordkeuze en Franstalige stukjes die ik niet begreep en dan weer moest opzoeken om het duidelijk te maken voor mezelf.
Het is niet alleen maar onduidelijk, want het boek zit ook vol met prachtige zinnen en spreekwoorden zoals:
"De liefde moet als een orkaan uit de hemel komen."
"Men laat een beetje van zichzelf achter in ieder uur en elke plaats dat je de liefde hebt geproefd."
Het is een heel bijzonder verhaal, geschreven in Briefvorm.
Carlota richt een brief aan iemand van wie ze heel veel gehouden heeft en verteld haar levensverhaal.
Soms echt schrijnend hoe deze vrouw als meisje al moet hebben geleefd.
De achterflap zegt hetvolgende:
Carlota, de vrouw die rozen at is een meeslepende, historische roman die ongrijpbare werelden opent: die van het koningshuis, van de adelstand, van het feeërieke Mexico, en van de menselijke geest die via eenzaamheid en verlangen flirt met de waanzin.
Dit stukje zegt echt al heel veel over het verhaal.
De eenzaamheid spat soms van de bladzijdes af, zo knap hoe Dieltiens die emotie heeft kunnen vangen. De breekbaarheid van Carlota zelf, het opgesloten zijn in een wereldje waarin je niet jezelf kunt zijn en weggeduwd wordt.
Ben jij iemand die houdt van Historische romans. Verhalen die ook nog op waarheid berusten, en in is voor uitdaging, want zo kun je dit boek wat mij betreft wel noemen. Dan ben jij zeker de juiste persoon om Carlota te gaan lezen.
Ik geef Carlota 3☆☆☆
Niet omdat het verhaal niet goed is, maar puur omdat het voor mij door het taalgebruik een worsteling was om er doorheen te komen.
Ik werd nieuwsgierig. Wie is toch die Charlotte van België en waarom is er een boek over haar geschreven. Wat maakt haar zo bijzonder?
Dieltiens omschrijft het prachtig in haar nawoord. Zij begon dit verhaal met de vraag: hoe kan het dat onze prinses Charlotte in België vooral gezien wordt als die waanzinnige vrouw, en in Mexico zij zo wordt vereerd als Charlotte de keizerin.
Zo begon dit verhaal met een speurtocht waar ze vooral.in Mexico voldoende informatie vond om haar boek te schrijven.
Ik was heel.erg nieuwsgierig, maar moest eerlijk gezegd heel veel moeite doen voor dit verhaal. Waar ik al eerder boeken las van Vlaamse auteurs, was er met dit boek echt concentratie vereist die ik soms ook vrij snel weer verloor door bepaalde woordkeuze en Franstalige stukjes die ik niet begreep en dan weer moest opzoeken om het duidelijk te maken voor mezelf.
Het is niet alleen maar onduidelijk, want het boek zit ook vol met prachtige zinnen en spreekwoorden zoals:
"De liefde moet als een orkaan uit de hemel komen."
"Men laat een beetje van zichzelf achter in ieder uur en elke plaats dat je de liefde hebt geproefd."
Het is een heel bijzonder verhaal, geschreven in Briefvorm.
Carlota richt een brief aan iemand van wie ze heel veel gehouden heeft en verteld haar levensverhaal.
Soms echt schrijnend hoe deze vrouw als meisje al moet hebben geleefd.
De achterflap zegt hetvolgende:
Carlota, de vrouw die rozen at is een meeslepende, historische roman die ongrijpbare werelden opent: die van het koningshuis, van de adelstand, van het feeërieke Mexico, en van de menselijke geest die via eenzaamheid en verlangen flirt met de waanzin.
Dit stukje zegt echt al heel veel over het verhaal.
De eenzaamheid spat soms van de bladzijdes af, zo knap hoe Dieltiens die emotie heeft kunnen vangen. De breekbaarheid van Carlota zelf, het opgesloten zijn in een wereldje waarin je niet jezelf kunt zijn en weggeduwd wordt.
Ben jij iemand die houdt van Historische romans. Verhalen die ook nog op waarheid berusten, en in is voor uitdaging, want zo kun je dit boek wat mij betreft wel noemen. Dan ben jij zeker de juiste persoon om Carlota te gaan lezen.
Ik geef Carlota 3☆☆☆
Niet omdat het verhaal niet goed is, maar puur omdat het voor mij door het taalgebruik een worsteling was om er doorheen te komen.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Rcisca
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
