Emotioneel vervolg

Na de cliffhanger in Raak me. Niet. was al meteen duidelijk dat ik het 2e deel van dit tweeluik ook zeker moest lezen.

Nadat Sage bij Luca is weggevlucht heeft ze haar intrek genomen in een vies stinkend, maar vooral goedkoop motel.
Sage is gebroken en brengt de feestdagen al huilend onder een vieze stink deken door
Op zoek naar een kamer voor zichzelf merkt ze dat dat nog niet zo makkelijk gaat.

Ook Luca weet niet zo goed raad met zichzelf. Hij doet stoer en net of zijn leven zonder Sage weer gewoon doorgaat. Maar is dat wel zo?

Als April wil dat Sage weer bij hen terug komt lijkt dat geen goed plan.
Maar als Luca haar komt halen gaat ze toch weer mee.
De strijd tegen alle gevoelens, onzekerheden en angsten is groot.
Laura heeft Sage een flinke berg ballast meegegeven en daar heeft Sage een hele kluif aan om dat allemaal aan te kunnen.

Sage en Luca ontlopen elkaar, maar draaien vooral heel erg om elkaar heen in dit deel.
Alle emoties zitten hen in de weg.
Als Sage ooit wil dat het beter zal gaan moet ze toch echt gaan praten.
Maar dan staat er iets onverwachts te gebeuren en kan Sage alleen nog maar open kaart spelen.

Laura heeft weer een prachtig boek geschreven waarin je vooral Sage en Luca steeds beter leren kennen.
Sage verandert van therapie en begint met groepstherapie, mooi om te zien hoe ze zich daarin ontwikkeld, zelfs als iemand uit de vriendengroep in dezelfde therapie groep blijkt te zitten.

Waar Raak me. Niet. mij meteen bij de keel greep, had Verlies me. Niet. dat iets minder, maar ondanks dat heb ik erg genoten van dit verhaal. Laura sleurt je meteen het verhaal in en voor je het weet ben je alweer aan het einde. Hier wacht je al het hele boek op. Je weet dat de confrontatie gaat komen. Maar hoe?
Ook mooi hoe ze het boek afsluit met een prachtig en hoopvol epiloog...

Ik geef Verlies me. Niet 4 ☆☆☆☆