Jammer

Na genoten te hebben van Antoinette's eerste boek "Bonus zoon" zat ik met smacht te wachten om te beginnen met "Uitgedokterd". Ik heb eerst "Groeistuipen" gelezen wat erg fijn was om kennis te maken met de drie hoofdrolspelers in hun jongeren jaren. Op aanraden van Antoinette ben ik met "Uitgedokterd" begonnen na mijn eigen operatie. Dat was een goede tip!

Omdat ik haar schrijfstijl al een beetje ken, besloot ik, om het boek "langzaam" te lezen. Elke dag een hoofdstuk, alsof het een serie was. Zo kon ik ook langer genieten van haar prachtige woorden met soms humor die heel slim verborgen zaten.

Dat ging best goed totdat het steeds spannender werd. Dan was het al snel van "dan maar nog een hoofdstuk en nog één". Tja. En dan kom je op een punt dat je, je eigen niet meer kan beheersen want je kan gewoon niet stoppen. Dan maar de rest in een keer uitlezen.

Wat een verrassende einde. Wat heb ik weer genoten! Dankjewel Antoinette voor je prachtige thriller op een heel andere level dan detectives die een moord moeten oplossen. Deze was eigenlijk veel spannende, indringender omdat het ons allemaal kan overkomen. Voor mij echt herkenbare stukken erin waardoor ik steeds meer in het verhaal werd gezogen. En dan.....

Jammer!
Dat gevoel van leegte. Het boek is uit en dan.... Nu maar hopen dat Antoinette al heel ver is met de volgende boek. Ik kan niet wachten en ik deed zo mijn best om langzaam te lezen!! Ik moet dan toch maar geduld hebben maar ik weet wel zeker dat de volgende boek ook weer de moeite waard is om te kopen.

Succes met je volgende boek Antoinette!
Liefs
Sylvia te Braake