Misschien iets te grappig

Percy Jackson is al lang een van mijn favoriete boekenseries en ik lees graag over Griekse mythologie, dus leek een recensie van dit boek me wel op zijn plaats.
Het boek presenteert verhalen over 12 helden en heldinnen. Qua opzet lijkt het dus heel erg op Percy Jackson en de Griekse goden. Het is een combinatie van de bekende helden - Perseus (natuurlijk vertelt Percy over Perseus), Jason en (hoe kan het ook anders?) Hercules -, en van onbekendere - bijvoorbeeld Phaethon en Cyrene. Een aantal verhalen zijn tussen de 50 en 100 pagina's lang, dus het wordt ook echt uitgebreid verteld.
Alle verhalen worden door Percy verteld, geen heel serieuze verteller. In de Percy Jackson-serie werkt zijn sarcasme goed, omdat er ook heel veel serieuze dingen gebeuren. De mythen worden hier minder serieus verteld, er staat sarcastische opmerking na sarcastische opmerking. Misschien had ik geen sarcastische bui toen ik het las, maar ik vond het zeker in het begin vrij veel. Om het te illustreren, in plaats van "O nee, ik heb mijn broer per ongeluk gedood," wordt in dit boek gekozen voor "Oepsie, mijn broer is dood".
Dat voorbeeld komt uit het verhaal van Bellerophon, wat mijn favoriete verhaal is in het boek. Bellerophon (letterlijk: "moordenaar van Belleros") had als bijnaam "de onberispelijke". Dat is een beetje vreemd, omdat Bellerophon wel eens per ongeluk mensen vermoord en grote rampen veroorzaakt. Dus heeft Rick Riordan van Bellerophon een enorme kluns gemaakt en dat soort twists maken dit boek toch wel erg leuk. De verhalen na Bellerophon zijn sowieso sterker dan de verhalen in de eerste helft, denk ik. Dus mocht het je moeite kosten om in het verhaal te komen, kun je misschien even doorbladeren om met een van de latere verhalen te beginnen.