Sprookje over een kleine hobbit in een grote wereld

The Hobbit lijkt op een sprookje, over een hobbit die met een groep dwergen op pad gaat naar een draak, om het goud en het thuis van de dwergen te heroveren. De hobbit Bilbo heeft hier eerst helemaal geen zin in, maar verandert door het verhaal heen langzamerhand, op een manier die passend voelt voor het personage.
Een deel van wat het zo'n bekend maakt is de wereld waarin het verhaal zich afspeelt. Bilbo weet er zelf niet veel van af, maar door wat andere personages zeggen krijg je door dat er een hele wereld en mythologie bestaat, waarvan dit verhaal maar een klein stukje is. Deze wereld wordt natuurlijk verder uitgebreid in The Lord of the Rings, maar The Hobbit is ook op zichzelfstaand mooi om te lezen.
De vriendschap van Bilbo, Gandalf en Thorin vindt ook een mooi onderdeel van het verhaal. Thorin mag Bilbo niet gelijk en dat is ook best realistisch. Alle karakters hebben een motivatie voor wat ze doen in het verhaal, veel daarvan hebben met goud of rijkdom te maken en dat thema draagt zeker bij aan het gevoel van een sprookje, al is niet alles een geval van "en ze leefden nog lang en gelukkig", dus kan je het ook over een mythe hebben. Maar goed, het is sowieso een van mijn favorieten.