Zonnestorm is niet alleen een goed debuut, het is ook een goede thriller. De sfeer is magnifiek en consequent beschreven. Het ijskoude noorden van Zweden met zijn venijnige sneeuwstormen wordt welhaast tastbaar in deze eersteling van Larsson. Het is deze sfeer die samen met de goed uit de verf komende karakters (veel afwisseling, boeiende dialogen, geloofwaardige achtergronden en duistere geschiedenissen) zorgt voor een sterk begin. De moord in de duistere, gesloten kerkgemeenschap is het mooi gecomponeerde begin waarna we kennis mogen maken met advocate Rebecka Martinsson. Een eigenzinnige, sterke en zeer geloofwaardige vrouw die meteen je sympathie heeft. De belevenissen van deze advocate in de omgeving van haar jeugd, het troosteloze Kiruna, zijn duister en naargeestig. Toch is het de kracht van Larsson dat alle gebeurtenissen, flashbacks en dialogen, hoe zeer ze de geschiedenis ook mogen bedekken, je als lezer buitengewoon overtuigen in het feit dat dit een kloppend en echt verhaal is. Ze maken je op een prettige manier nieuwsgierig en geen moment ongeduldig. Het feit dat het verhaal (niet zozeer de spanning) als thriller toch zolang boeiend blijft, is te danken aan de prachtige personages binnen het spookachtige decor van de eenzame godsdienstwaanzinnigen. Als stroop druipt het verhaal over je heen en trekt het je de motieven en denkwerelden van de krankzinnige kerkgemeenschap binnen. Pas de laatste 45 pagina´s wordt de thriller een pageturner en ontvouwt zich op een mooie manier het plot. Mooi en spannend. Geen pageturner, wel een ruime voldoende. Het feit dat wij in het slot en op de achterflap mogen lezen dat Zonnestorm het eerste boek van zes delen rondom advocate/speurder Rebecka Martinsson is mag om twee redenen goed nieuws worden genoemd. Eén: Rebecka Martinsson is een bijzonder fijn en stoer personage. Twee: Larsson kan nog beter worden. Wanneer Rebecka Martinsson hierin mee mag groeien zal ook het plot beter worden en meer in het gehele verhaal rond kunnen spoken.