een boek om op te vreten

Stel je eens voor dat een auteur in zijn eigen boek, door het autobiografische karakter, verstrikt raakt in een complot om hem kapot te maken. Niet zo maar doodschieten of zo, nee door een web van intriges zo ver te krijgen dat hij bijna in de onwaarheid gaat geloven. Max Rhode is die auteur en het boek waardoor dit alles aangezet is heet “de Bloedschool” een gruwelijke thriller die een groot succes is geworden. Hij is nu bezig met een nieuw boek, waarvoor hij de nodige research op het internet moet doen.
Juist dat blijkt hem fataal te gaan worden, waarbij de rol van het slachtoffer niemand minder dan zijn eigen dochter Jola blijkt te zijn. Jola is geen gewoon meisje. Ze werd geboren in een “gezin” van drugsverslaafden en door de kinderbescherming bij Max en zijn vrouw Kim geplaatst. Jola is bijzonder volwassen voor haar leeftijd en komt door haar sterke gevoel voor rechtvaardigheid nog wel eens in botsing met haar school.
Het wordt allemaal nog erger wanneer plotseling Cosmo de broer van Max ten tonele verschijnt. Max wist niet beter dan dat Cosmo dankzij een TBS met dwangverpleging nooit meer op vrije voeten zou komen. Max wordt gedwongen om flinke misdrijven te begaan om het liefste wat hij in zijn leven heeft, Jola, te redden uit de klauwen van een sinistere samenzwering.
In het verdere verloop blijkt juist Cosmo een belangrijke medestrijder tegen alles wat Max overkomt. Door het hele boek heen loopt een onbegrijpelijke rode draad, waarvan je als lezer geen begin of eind kunt ontdekken en dat maakt dit boek zo fascinerend.
Tot het eind van het verhaal wordt je in de opperste spanning gehouden en juist wanneer een goed einde in zicht komt krijgt het verhaal zijn laatste gruwelijke wending.
Een boek dat je helemaal inhaleert, opvreet.