Voelbare dreiging in oorlogstijd

Miep Gies (Hermine Santrouschitz) kwam als ondervoed Oostenrijks kind in een pleeggezin in Amsterdam. Ze blijft bij het pleeggezin, en gaat uiteindelijk werken in het bedrijf van Otto Frank. Ze weet heel voelbaar de steeds toenemende dreiging te beschrijven vanuit het Nazistische Duitsland, het uitbreken van de oorlog, de anti-Joodse maatregelen, de razzia's, dan het onderduiken van de familie Frank en vrienden, en haar taak om met een zeer klein groepje vertrouwelingen het leven van de onderduikers enigszins mogelijk te maken: steeds moeilijker om aan eten te komen, steeds bang voor ontdekking door inbrekers of verraad. De kracht van het boek is dat je al lezend ervaart hoeveel spanning en dreiging er is: angst voor nieuwe repercussies m.b.t. de Joden, angst om gepakt te worden met eten, angst om ziek te worden waardoor 8 mensen die in het Achterhuis zitten niet verzorgd kunnen worden; onzekerheid over het verloop van de oorlog; de honger, de tochten naar het platteland om eten te krijgen - een enorme verantwoordelijkheid die veel druk geeft voor haar en haar man (die in het verzet actief is). En natuurlijk wat het voor de 8 onderduikers betekent om meer dan 2 jaar zo verborgen en dicht op elkaar te moeten leven. Indrukwekkend.