Thomas&Paul vs. Tom&Bob

Onderweg met Roadie door Thomas Acda.

Ja inderdaad, die van de Munnik. En andersom. Maar in het boek is Thomas de naamloze verteller en Paul is Bob. En ze zijn uit elkaar. Net als Thomas en Paul. En onze verteller had dat niet aan zien komen. Het is Bob z'n schuld. De verteller had nog wel door gewild. En zit er toch wel een klein beetje heel erg veel mee. En met zijn overgewicht. En met zijn scheiding. En met zijn drank- en drugsverslaving. Etcetera. Maar verder berusten alle overeenkomsten met bestaande mensen, inclusief Junkie XL, Art Garfunkel en Nick (van Simon), in het boek louter op toeval volgens de voorflap. Dus.

Maar goed, genoeg redenen voor, laat ik 'm Tom noemen, om in te gaan op het aanbod van vrienden om hun oude hond met de boot van Nederland naar de oostkust van de VS te brengen en van daar naar L.A. te rijden. En die hond heet dus Roadie. Vandaar.

Wat volgt is een roadtrip from East to West met tal van gebeurtenissen waarbij Tom zichzelf maar al te vaak tegenkomt. En hij zich met humor en inventiviteit uit rare situaties redt. En uiteindelijk beseft.... Nou ja. Lees zelf maar. Want je leest er vrij snel doorheen.

Ik vond het een aardig verhaal maar niet bijzonder aanbevelenswaardig. Ik stoorde me er een beetje aan dat Tom zo'n beetje in elk hoofdstuk een slimme vondst had of rake opmerking moest plaatsen. Op een gegeven moment irriteerde dat. Maar vermoedelijk is het voor Tom een mechanisme dat voorkomt dat ie écht zou moeten gaan praten en dealen met zijn problemen. Herkenbaar...

Wat door het hele verhaal heen wel knap is, is dat je je continu afvraagt waar het nou wél echt en waar het nou niet over Thomas Acda gaat. En ik kan het niet helpen dat ik tijdens het lezen toch voortdurend zijn karakteristieke stem hoor die het verhaal als het ware voorleest.

Naar boven afgerond naar drie sterren als dank voor de fantastische muziek... (o;