Had ingenieuzer gekund

Stel je voor dat je gaat slapen. Lekker in je zachte bedje wegdoezelen en stoere, romantische, hilarische en meeslepende avonturen beleven in je dromen om dan de volgende dag weer fris en fruitig op te staan en je leven te hervatten vanaf het punt waarop je het de vorige avond min of meer hebt verlaten.

Zo niet Catherine.

Zij beleeft elke dag als het ware opnieuw omdat door een ernstige hersenaandoening haar geheugen volledig gewist wordt tijdens haar slaap.

Althans, dat weten we in 't begin nog niet. Eigenlijk weten we niks. Net zoveel als Catherine. Of net zo weinig eigenlijk.

Dit gegeven is op zich niet zo heel erg origineel en doet al gauw denken aan de films Memento (lastig maar briljant achterstevoren) en Groundhog Day (hilarisch geniale Bill Murray) en aan de tv-serie Daybreak (My name is Brett Hopper.. I'm living the same day over and over again…).

De spanning zit 'm er in dit boek met name in dat we samen met Christine dag in dag uit en stukje bij beetje haar leven bij elkaar puzzelen en er zo langzaam achter komen wie ze is.

En wat er met haar is gebeurd.

En wie ze wel of niet kan vertrouwen.

De man (haar man?) naast wie ze elke ochtend wakker wordt en waarvan ze weet dat ie dingen voor haar verborgen houdt en niet vertelt. En voor wie ze haar dagboek verborgen houdt?

De dokter die ze zonder medeweten van haar man regelmatig ontmoet en op wiens advies ze dat dagboek bijhoudt?

Haar (beste?) vriendin die haar blijkbaar na het ongeluk (?) in de steek had gelaten maar waar ze toch weer contact mee krijgt?

Had/heeft ze een zoon en zo ja waar is ie dan?

Voor ze gaat slapen schrijft ze in haar geheime dagboek alles, álles op wat ze heeft gezien en meegemaakt die dag. Want de volgende dag is ze het kwijt.

En zou ze weer van voor af aan moeten beginnen. Zou ze niet meer weten wie of wat of waar ze was. Hoe vaak heeft ze dat al gedaan of gepoogd de afgelopen 20 jaren?

Spannend en intrigerend is het zeker maar 't duurt wel een behoorlijk eindje voordat het boek met nieuwe ontwikkelingen komt waar de lezer wat mee kan om mee te speuren.

Had misschien wat ingenieuzer gekund maar het boek geeft je wel die drive om steeds sneller door te willen lezen. Om de latente Inspecteur Netjes (kent u die?) die in ons huist te activeren om van alle vraagtekens uitroeptekens te willen maken.

Uiteindelijk is de ontknoping wel wat voorspelbaar, zeker voor een fervente (da's een understatement) politieseriekijker als ik ben, maar 't leest erg lekkerrrr snel en soepel.