De kracht van vrouwen als terugkerend thema

Vrouwen die door de eeuwen heen hun verbondenheid met de natuur laten zien en er, soms onvermoedde, kracht uit kunnen halen om in te zetten wanneer zij zich bedreigd voelen door de dominantie van mannen. Emilia Hart heeft het thema stevig omarmd. De Brits-Australische juriste was pas midden twintig toen zij getroffen werd door een herseninfarct. Na haar herstel besloot zij het roer om te gooien en haar jeugddroom waar te maken: een boek schrijven. Haar debuutroman De Weyward-vrouwen werd zeer goed ontvangen. Het idee voor de tweede roman lag ook al klaar, opgedaan in een zwemdagje met haar zus, tijdens haar herstel. Met hetzelfde thema als in haar debuut, dit keer in combinatie met het vermogen van water – en zusterschap – om te genezen en te transformeren. De roman met de toepasselijke titel De sirenen werd door Els van Enckevort naar het Nederlands vertaald.

2019 - Studente Lucy wordt midden in de nacht wakker in de kamer van haar vriend, met haar handen om zijn keel. Ontzet vlucht ze naar het huis van haar zus in Comber Bay, aan de kust van New South Wales. Misschien weet Jess een verklaring voor het slaapwandelen en de vreemde dromen waar ze last van heeft. Eenmaal aangekomen blijkt haar zus verdwenen.
1800 – Tweelingzussen Mary en Eliza worden verbannen naar Australië. Opgesloten in het ruim van een strafschip, samen met vele andere vrouwen, wacht hen een onzeker lot in een onbekend en ruig land. Hun lichamen reageren op onverklaarbare wijze.

Het zijn twee verhaallijnen die in het begin niets met elkaar te maken lijken te hebben. Maar gaandeweg vallen de overeenkomsten op. Twee zussen, onverklaarbare reacties op water en vrouwen als slachtoffer van de dadendrang van mannen. Maar er speelt veel meer. Soms heel subtiel, zoals wanneer het hoofdpersonage Lucy wordt geadviseerd geen aangifte van sexting te doen tegen haar ex-vriend omdat hij daar sociaal gezien last van zal hebben. Soms als onderdeel van het plot, wanneer vrouwen gestraft worden voor het zich verweren tegen een aanranding. Elke tijd heeft zo haar eigen mores, maar dat vrouwen het soms zwaar te verduren krijgen is van alle tijden. Het is niet vreemd dat vrouwen al eeuwenlang steun zoeken in de heilzame werking van de natuur om hun soms gruwelijke ervaringen te kunnen verwerken, en om te zetten in kracht. Die voel je ontstaan en sterker worden naar gelang het verhaal vordert.

”Je moet erin geloven, Mary” [...] “Herinner het je, Mary. Alsjebieft. Het water maakt ons sterk.“

De auteur hanteert een niet al te moeilijke maar levendige, haast schilderachtige schrijfstijl, gekruid met Ierse woorden en begrippen. Die zijn, ook zonder vertaling, moeiteloos te begrijpen in de context en voelen heel natuurlijk aan. In combinatie met de gedetailleerde beschrijvingen van de natuur en de historische gebeurtenissen straalt het verhaal een zekere authenticiteit uit. Zelfs wanneer je niet gelooft in het bestaan van mythische wezens van de zee, is een transformatie van mens naar sirene helemaal niet vreemd meer, zelfs volkomen logisch. En dat is niet de kracht van water, maar de kracht van de auteur.

Schijnbaar moeiteloos weeft Hart oude Ierse mythen, volksliedjes, historische feiten, bestaande medische aandoeningen en mannen met kwade bedoelingen aan elkaar met magische elementen en lost ze op in water, zodat er een harmonieus en logisch geheel ontstaat. Het maakt De sirenen tot een uiterst geloofwaardige en boeiende roman, die laat zien dat vrouwen veel meer aankunnen dan ze denken. Wanneer die onderliggende boodschap blijft hangen, is Hart in haar missie meer dan geslaagd.