Lezersrecensie
Alles wat ik zoek in een fantasyboek
Ik was fan van het eerste deel in de ‘Nimmernacht’ serie. Een zeer goed fantasyboek maar zeker niet perfect, de wereld was goed onderbouwd en het einde bood zeer veel potentieel.
Het begin van ‘Godsgraf’ voelde daarom een beetje vreemd aan; hoe kwam Mia opeens terecht in handen van een slavenhandelaar (vrijwillig dan nog) en wat heeft de Rode Kerk hier mee te maken? Dat sceptische verdween al snel wanneer duidelijk werd dat deel 1 van het boek weer springt tussen het verleden en heden en we daardoor al snel een zeer goede basis hebben voor het verhaal.
Wat volgt is een boek dat vaak voorspelbaar aanvoelt maar dat om een of andere manier toch niet is. De grote lijnen van het verhaal zijn wel degelijk goed te volgen, maar alles gebeurd toch met zo’n twist dat je mond toch op de grond hangt.
De Itreyaanse Republiek blijft een zeer interessante, rijke wereld om in te vertoeven. Ook al zijn er weinig inwoners waar je echt voor kan supporteren. Mia is hier zeker geen uitzondering op en ze doet ook enkele dingen die haar niet in een positief daglicht zetten. Toch zijn haar keuzes altijd logisch in de structuur waar ze zich afspeelt en net dat maakt dit boek dan ook zo aangenaam om te lezen.
Ten slotte toch ook nog even de schrijfstijl vermelden: deze blijft vlot en bevat veel humor tussendoor; vooral de voetnoten zijn vooral een aanrader. Kortom: ik kijk heel hard uit naar het laatste deel!
Het begin van ‘Godsgraf’ voelde daarom een beetje vreemd aan; hoe kwam Mia opeens terecht in handen van een slavenhandelaar (vrijwillig dan nog) en wat heeft de Rode Kerk hier mee te maken? Dat sceptische verdween al snel wanneer duidelijk werd dat deel 1 van het boek weer springt tussen het verleden en heden en we daardoor al snel een zeer goede basis hebben voor het verhaal.
Wat volgt is een boek dat vaak voorspelbaar aanvoelt maar dat om een of andere manier toch niet is. De grote lijnen van het verhaal zijn wel degelijk goed te volgen, maar alles gebeurd toch met zo’n twist dat je mond toch op de grond hangt.
De Itreyaanse Republiek blijft een zeer interessante, rijke wereld om in te vertoeven. Ook al zijn er weinig inwoners waar je echt voor kan supporteren. Mia is hier zeker geen uitzondering op en ze doet ook enkele dingen die haar niet in een positief daglicht zetten. Toch zijn haar keuzes altijd logisch in de structuur waar ze zich afspeelt en net dat maakt dit boek dan ook zo aangenaam om te lezen.
Ten slotte toch ook nog even de schrijfstijl vermelden: deze blijft vlot en bevat veel humor tussendoor; vooral de voetnoten zijn vooral een aanrader. Kortom: ik kijk heel hard uit naar het laatste deel!
1
Reageer op deze recensie