Baantjer meets Saskia Noort meets Agatha Christie

Victoria Farkas schreef kinderboeken en een aantal jeugdromans, maar eerder dit jaar ontvingen we al een persbericht waarin haar eerste roman voor volwassenen werd aangekondigd. Het zou een spannend boek worden, een ‘moderne whodunit’ waarmee Farkas zich in goed gezelschap ziet in haar wens de Nederlandse ‘whodunit’ (nieuw) leven in te blazen. Collega-auteur Marion Pauw probeerde het een aantal jaar geleden met Jetset, dat overigens een aardige bestseller werd, maar in de opzet niet heel erg slaagde (aldus ondergetekende). Peter Römer deed een aardige poging met zijn ‘moordroman’ Chantage waarmee hij onlangs werd genomineerd voor de Schaduwprijs voor beste debuut.

En nu is er dus Bitter, het thrillerdebuut van de veertigjarige Victoria Farkas. Zoals het een ‘whodunit’ betaamt is ook het verhaal van Bitter vrij eenvoudig van opzet. Een vriendenclub, met de nodige onderlinge spanningen, wordt opgeschrikt door de dood van een van hen. Het slachtoffer is Karin Post, een 'keiharde’ boekrecensent en zeker niet door iedereen even geliefd. De jonge politierechercheur Lucy Lam wordt in haar eerste zaak op het mysterie gezet en ontdekt dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is onder de vrienden in Amsterdam Oud-Zuid. Maar wie heeft het gedaan?

Victoria Farkas heeft met Bitter een geslaagde roman geschreven waarin ze moderne thema's vaardig heeft vermengd met onmiskenbare ingrediënten van de klassieke ‘whodunit’. Met name de 'alle-verdachten-in-een-ruimte-ontknopingsscène' doet denken aan Miss Marple van weleer. Maar meer nog dan een echte ‘whodunit’ doet Bitter vooral denken aan de boeken van Baantjer en de meer recentere 'policiers' van Simon de Waal (Baantjer en De Waal). Een niet al te complex verhaal met een kop en een staart en af en toe een poging de lezer op het verkeerde been te zetten. Lucy Lam zelf heeft nog wel een of twee verhalen nodig om echt uit de verf te komen, maar de jonge rechercheur heeft naast haar 'catchy' naam ook als 'character potentie als drager van een reeks politieromans. Een tip voor lezers die tussen bloederige en weinig aan de verbeelding overlatende thrillers even op adem willen komen met het wat lichtere werk. Goed voor een paar uurtjes ontspannen spanning.

Samenvattend: Baantjer meets Saskia Noort meets Agatha Christie. Ach, je kunt het slechter treffen met een vergelijking bij je eerste stapjes in het thrillergenre…