Puike actiethriller

Precies tien jaar na De Da Vinci Code verscheen onlangs het vierde boek met symbolenprofessor Robert Langdon in de hoofdrol. Na een uitstapje op Amerikaanse grond in Het verloren symbool (2010), keerde bestsellerauteur Dan Brown met Inferno terug op vertrouwde Europese bodem.
Zoals de titel al doet vermoeden heeft Brown zich evenals bij De Da Vinci Code en Het Bernini mysterie laten beïnvloeden door een Italiaanse kunstenaar. Een vertrouwd recept. In Inferno is het Dante Alighieri, vooral bekend door De Goddelijke Komedie, een drieluik waarin hij onder andere de afdaling naar de hel (Inferno) beschrijft.

Dat de Dan Brownlat tot een onmenselijke hoogte is gestegen, dat bleek direct uit de eerste reacties op het boek. Op de dag van verschijning werd Inferno al door een handvol Amerikaanse recensenten met de grond gelijkgemaakt. Ook dat is volledig volgens vertrouwd recept, want Brown heeft zijn succes nu eenmaal niet te danken aan de lovende kritieken in de (vaderlandse) media. Dan Brown moet het hebben van zijn eigen kracht: waanzinnige plots, interessante — en vaak aannemelijk gemaakte — complottheorieën, nagelbijtende spanning en onovertroffen actie. Zo ook in Inferno, waar we de draad oppakken in een ziekenhuis waarin Langdon werd opgenomen met een hoofdwond en, nog vervelender, met een gapend gat in zijn geheugen. Hij heeft geen idee waar hij is, maar ook niet waarom hij daar is. Dat besef komt echter snel als hij het samen met de bloedmooie en superintelligente vrouwelijke arts Sienna op een lopen moet zetten omdat hij blijkbaar op iemands dodenlijst terecht is gekomen. Weldra weten we dat Langdon in Florence zit en dat het alles te maken heeft met een raadsel rond Dante's hel, dat hij aan het oplossen was voordat hij in het ziekenhuis belandde. Het is het startpunt van een Jason Bourne-achtige actiethriller met in de hoofdrol Langdons haperende brein versus een even geniale als krankzinnige wetenschapper die de wereld wil verlossen van de dreigende overbevolking.

Terwijl Langdon en Sienna de ene na de andere puzzel oplossen en het ene na het andere gevaar trotseren, wordt de lezer wederom volgens vertrouwd Browniaans gebruik getrakteerd op een flink lesje geschiedenis. Af en toe verzanden de interessante wetenswaardigheden in een wedstrijdje 'slimdoenerij' tussen Langdon en Sienna en krijgt de lezer zoveel — ook niet ter zake doende — informatie voor de kiezen, dat het niet anders dan ten koste kan gaan van de vaart van deze rollercoaster. Maar Browns intelligente twists zorgen ervoor dat het wagentje nooit helemaal stilvalt.

Al met al is er dus weinig nieuws onder de zon met de vierde Brown in de reeks, maar onder het mom van 'never change a winning team' stelt Dan Brown zeker niet teleur. Als je je als lezer niet te veel laat afleiden door zinnen als "Het Museo Casa di Dante ligt aan de Via Santa Margherita en is gemakkelijk te herkennen aan de grote banier aan de gevel, een eindje de steeg in, met daarop Museo Casa di Dante" (tja) en de heavy overload aan informatie, dan heb je met Inferno echt weer een puike actiethriller in handen. Een boek waar zijn vele fans genadeloos van zullen smullen. Brown is wat dat betreft wederom cum laude geslaagd als de grootmeester van de 'what you expect is what you get'-thriller. Niets meer, maar zeker niets minder. In de thrillersuperleague is er ruimte voor slechts één kampioen en dat is Dan Brown.