Gefopt door cover

In 1997 verscheen In de snee voor het eerst in Nederlandse vertaling. Zojuist is het boek opnieuw uitgebracht door uitgeverij Prometheus in een speciale filmeditie. De film, In the cut, draait momenteel in de Nederlandse bioscopen met Meg Ryan in de hoofdrol.

Na het lezen van de eerste pagina’s van In de snee, wordt het je al snel duidelijk dat de titel een zeer goede weergave is van de inhoud. In de snee valt in het subgenre ‘erotische thriller’ en dat is ook niet voor niets. Er wordt heel wat afgeneukt, gebeft, gepijpt en gevingerd. Of dit allemaal even ‘erotisch’ is, vraag ik mij toch wel af. Bij een serveerster die met haar schaamlippen dollarbiljetten van de bar pakt, trek ik toch mijn wenkbrauwen licht op. Een vluggertje in de kamer van de commissaris... Ik weet het niet...

In de snee was niet aan mij besteed, maar dat komt niet als een verrassing. Een echt vrouwenboek, dacht ik direct na het lezen van de achterflap. Maar... drie persquotes van bekende (mannelijke) recensenten brachten mij zodanig aan het twijfelen, dat ik het toch moest lezen. Een handige zet van de uitgever.

Helaas, het verhaal kon mij slecht boeien. Tussen de ‘sex’ door heeft Susanna Moore geprobeerd het verhaal aan elkaar te schrijven met een politieonderzoek naar een mogelijke seriemoordenaar. De hoofdpersoon, Frannie, wordt ongewild betrokken bij dit onderzoek omdat zij één van de slachtoffers vlak voor haar dood had gezien.

In de snee moet het duidelijk niet hebben van een sterke verhaallijn of een goed doordachte plot. De verweving van ‘slang’ (een getto dialect) in het verhaal en een enigszins verrassende ontknoping maken iets van de teleurstelling goed. De omslag met Meg Ryan is beeldig.