Schone schijn

Ik mocht dit boek lezen met de leesclub van de boekenreizigers olv Erna Eikhoudt.

Elias is zes jaar in 1991 als zijn broertje wordt geboren. Het blijkt dat de baby het down syndroom heeft. Een mongool zegt zijn vader keihard. Je moeder heeft een mongool gebaard.
Door de komst van zijn broertje Johannes verandert het leven van Elias en zijn ouders ingrijpend. Vader was altijd al heer en meester thuis maar nu is het nog veel erger geworden.
De familie doet er alles aan om voor de buitenwereld de schone schijn op te houden maar achter de gesloten lamellen is geestelijke en lichamelijke mishandeling aan de orde van de dag.

Elias een stoer joch met een hele grote verantwoordelijkheid. Zijn leven wordt gevolgd vanaf zijn zesde tot zijn twaalfde. Hij doet zijn best maar hij is ook nog maar een kind. Hij beschermt Johannes zo goed en kwaad als het gaat tegen zijn vader. Maar hoe gaat iemand zonder enige ervaring om met een kind die het syndroom van Down heeft. De wanhoop van Elias spat van de bladzijden. Hoe moet hij alle ballen hoog houden en niet zijn geduld verliezen. Hoe blij is hij als hij lieve mensen ontmoet die zich af en toe over hem en zijn broertje ontfermen. Mensen waarbij hij gewoon kind kan zijn zonder dat er iets van hem wordt verwacht.

Johannes die vol rotsvast vertrouwen in zijn grote broer op hem steunt. Johannes vraagt en zeurt maar blijft vrolijk en ziet in niemand kwaad.

Vader de despoot om wie alles in huis draait.

Moeder die alles lijdzaam over zich heen laat komen en alsmaar zegt dat ze overal alleen voor staat.

Mevrouw Eva die de kinderen toevallig ontmoeten en die samen met haar man een paar straten verderop woont. Wat zij denkt en ziet dat weet je niet.

Ik heb dit boek in één adem uitgelezen. Sommige scenes zat ik met tranen in mijn ogen. Zo mooi en beeldend geschreven. Ik zag gewoon voor me hoe gefrustreert Elias was en hoe bang. Ook dat kleine onschuldige broertje met al zijn driftbuien dat volledig afhankelijk is van een ventje die maar zes jaar ouder is. Het is een  ontroerend en aangrijpend verhaal met veel kanten. Het is geen boek dat je uitleest en gauw weer vergeet. Het blijft je bij. Je wil er over praten en andere mensen er op attenderen dat ze dit boek echt moeten lezen omdat het zo hartverscheurend maar ook zo mooi is.