Meelijwekkend verhaal

Maud is vergeetachtig, en dat heeft ze zelf ook wel door. Ze koopt perziken in blik terwijl de hele kast er nog mee vol staat. Ze zet een kopje thee, maar vergeet hem op te drinken. Om nog een beetje de controle over haar leven te houden schrijft ze alles op gekleurde briefjes. Ze liggen overal, in huis, in haar tas, in de jaszak en op de muur geplakt. Maar er is één briefje die telkens opnieuw haar aandacht trekt, “Elizabeth is zoek”. Niemand neemt haar serieus, maar Maud is vastbesloten de vermissing van Elizabeth op te lossen. Dit mag niet de tweede onopgeloste verdwijning in haar leven worden.

Het boek was heel fijn geschreven, je zit in het hoofd van Maud en je kan haar frustratie voelen. Ik kreeg zelfs medelijden met haar, toen ze voor de zoveelste keer iets vergeten was en niemand om haar heen echt oog voor haar leek te hebben. Wat ik erg leuk vond aan het boek was dat het heden en verleden door elkaar liepen, dingen uit het heden herinnerde Maud vaak aan de tijd waarin haar zus verdween, net na de oorlog. Door het switchen tussen nu en toen beleef je eigenlijk 2 vermissingen en Mauds pogingen om ze op te lossen. Ik vond het erg interessant om in beide zaken steeds een beetje meer te ontdekken, al vond ik wel dat ze op een gegeven moment een beetje voorspelbaar werden.
Verder had ik ook wel een beetje moeite met de lengte van de hoofdstukken, ze waren voor mij even net te lang om lekker door te kunnen lezen. Mijn favoriete karakter uit het boek was Katy, de kleindochter van Maud, hoe zij omgaat met de vergeetachtigheid van haar oma vond ik erg leuk om te lezen.

Het was een leuk en interessant boek om te lezen waarin je ook echt met de hoofdpersoon gaat meeleven, en zelfs hier en daar een beetje medelijden voor haar krijgt.