Een verhaal dat onder je huid kruipt

Wat een mooi en interessant verhaal is dit! Er komen prachtige karakters in voor en treffende observaties (hoe de ouders van de hoofdpersoon 's avonds nog een kakelvers eitje eten, de Panorama naast de kakdoos bij wijze van toiletpapier, het wijnproefritueel en de dwangneuroses van vader etc. etc.) Vooral het gevoel een buitenstaander te zijn van zowel vader als dochter wordt heel goed voelbaar. Het boek zette me aan het denken over het oorlogsverleden van mijn eigen ouders die ook heftige dingen hebben meegemaakt en daar de sporen van meedroegen en waarschijnlijk op hun kinderen overbrachten. Ongetwijfeld zijn er talloze mensen voor wie dit geldt. Maar los daarvan heeft deze roman ook een bredere zeggingskracht: hoe word je beïnvloed door wat je meemaakt en door wat de vorige generatie heeft meegemaakt? En hoe moeilijk is het om echt contact te krijgen met mensen, ook degenen die het dichtste bij je staan. Het meest aangrijpend vond ik deel 2, waarin de strijd in Biervliet (Zeeuws-Vlaanderen) wordt beschreven, die plaatsvond tijdens de slag om de Schelde in 1944. Die zag ik echt voor me. Al met al een schrijnend verhaal over de tragiek van een gewoon leven, met een tedere, scherpe en soms humoristische pen beschreven. Ik ben heel erg benieuwd naar haar volgende roman!