Stomende spanning

Het voortvarend geschreven ‘Middernachtsmeisjes’ van Jonas Moström biedt zonder meer een aangename leeservaring. Dit derde deel in de serie over psychiater Nathalie Svensson weet vanaf het begin tot het eind de aandacht vast te houden en blijft voortdurend spannend.

Terwijl Nathalie Svensson zich zorgen maakt over de rechtszaak om het co-ouderschap met haar ex Hakan, wordt de dochter van haar vriendin dood aangetroffen in het oudste en mooiste gebouw van de universiteit van Uppsala. Al snel zijn er meerdere verdachten in beeld. Maar zo eenvoudig blijkt het allemaal niet te liggen. Nathalie en haar DPG (=daderprofielgroep) hebben hun handen vol aan deze zaak. En de klok tikt…want de dader zal zeker opnieuw toeslaan. Zullen ze de dader op tijd te pakken krijgen?

Het is niet noodzakelijk om de voorafgaande delen ‘Dominomoord’ en ‘Dodelijk dichtbij’ te lezen want de eerste pagina’s in het boek geven onder de titel ‘Over de personages’ een overzicht van de personages en hun achtergrond. Ook is er voldoende uitleg over wat er voorafging om het verhaal te kunnen volgen zonder dat de auteur verklapt wat er precies gebeurd is.
Wie de vorige delen niet las raakt daarom razend nieuwsgierig naar wat vooraf ging. Want deze serie gaat niet alleen om het oplossen van moorden. Een groot deel van het boek handelt namelijk over het privéleven van de personages en over hun onderlinge relaties. Het is derhalve aan te raden de eerdere delen eerst te lezen want er is nogal wat aan de hand in het leven Nathalie en haar medespeurders en het verleden is nog heel dichtbij. Zo is het einde van het tweede deel in de serie pas twee weken voor aanvang van deel drie afgelopen. Het leven van Nathalie lijkt wel een rollercoaster. Daar willen we meer van weten.

‘De vogeltjes kwetterden buiten voor het raam alsof het de eerste dag van de schepping was. Het contrast met hoe zij zich voelde kon niet groter zijn’

De spanning valt geen moment stil. Het start met een geladen sfeer in een prikkelende proloog met een lijk dat op een wel heel macabere plek gevonden wordt. De huismeester die het lijk ontdekt wordt met een minimum aan penseelstreken levensecht uitgebeeld. Zo, het begin staat als een huis. Hoe zal het verder gaan?
De eerste twee hoofdstukken komen vervolgens met hun korte, wat opsommerig geschreven zinnen ietwat hijgerig over. Waarschijnlijk valt dit alleen diegene op die de vorige delen niet las want vanaf hoofdstuk drie begin je al aardig mee te hijgen met de door de schrijver opgeroepen spanning. En zeer waarschijnlijk is het hijgerige juist zo bedoeld. Want Nathalie stoomt gewoon door.

De vaart blijft erin doordat we regelmatig van vertelperspectief wisselen. We volgen de verrichtingen van Nathalie, het opgroeien van de dader en dat van Maria, de theologiestudente wiens hart vol verwachting klopt in afwachting van een afspraakje met haar date.
Vooral over het leven van Nathalie is veel te vertellen, haar privéleven is een grote puinhoop en zelfs boeiender en spannender dan de jacht op de moordenaar. De andere speurneuzen uit de DPG krijgen flink wat minder bladvulling, op rechercheur Johan Axberg na. In navolging van Nathalie torst ook hij een hoop privé sores mee.

Het ontbreekt ook niet aan onderlinge heimelijke seksuele verlangens in de dadergroep. Soms vraag je je af hoe het nog mogelijk is dat ze hun gedachten bij de zaak kunnen houden. Saai wordt het in ieder geval niet want Nathalie’s partnerkeuze laat nogal te wensen over. Ze lijkt af en toe nogal roekeloos en haar behoefte aan stomende seks loopt gelijk op met de toenemende spanning.

De rechttoe -rechtaan stijl van vertellen kent niet veel diepgang. Toch is dit niet storend vanwege het hoge tempo. Er is voldoende uitwerking om het verhaal op geloofwaardige wijze vulling te geven en ook de plot is goed neergezet. Het einde is onvoorspelbaar maar bevredigend. Deze thriller doet precies wat hij moet doen: boeien en aangenaam verpozen. Een volgend deel is heel welkom.