Luguber van het begin tot het einde.

Valgaeren waagt zich hier aan een onderwerp dat taboe is - necrofilie. Het is een duister, luguber verhaal dat je aan het lijf blijft plakken. Op sommige momenten beschrijft Valgaeren de handelingen die de necrofiel uitvoert tot in de kleine details. Maar dan zijn er ook momenten waarbij hij een vluchtige opmerking plaatst en dan verder gaat met het verhaal. Het zijn vooral die momenten dat je een huivering over je ruggengraat voelt gaan. En dan is er het einde van het boek. Persoonlijk vond ik het een triestig einde. De schrijver zelf had er een heel andere kijk op. En dat is het mooie aan een verhaal, ieder mens beleeft dit op zijn eigen manier. Deze schrijver van gothic novels behoort tot de top van de Vlaamse literatuur. Zo'n pareltjes als "Engelenlust" zijn heel zeldzaam.