Voelt niet als een thriller

Carl Jackson fietst op volle kracht tegen het verkeer in. In zijn gedachten ziet hij nog het appje van de verschrikkelijke sneeuwman: ‘als de sneeuw smelt sterven je kinderen’. Carl moet de opgelegde beproevingen voltooien, anders is hij zijn kinderen kwijt. De politie is al erg lang op jacht naar deze seriemoordenaar. Agenten Ben van Midden en Mohammed zetten alles op alles om de verschrikkelijke sneeuwman te vatten. Het wordt een dodelijke race tegen de klok.

Owan Drake is gekend van zijn ‘de Zaden der Hoop’ serie. Een reeks boeken die duidelijk in het fantasy genre thuishoren. Met “Als de sneeuw smelt” heeft Owan zijn eerste thriller neergezet.

Het verhaal is geschreven in de intussen gekende schrijfstijl van Owan Drake. Snel, vol energie en met het nodige gevloek en grove taal. Dit laatste is iets dat bij de Zaden der Hoop wel paste in de verhaallijn, maar bij deze thriller juist niet. Dat personages bijvoorbeeld racistisch zijn in geen probleem, maar er wordt in dit boek wel wat overdreven hiermee. Bepaalde woorden/omschrijvingen vind ik not done. Dit is niet de juiste manier om diversiteit in het verhaal te steken. Het leidt daarbij ook de aandacht af van de essentie waardoor het mij alleen maar stoort. Wat jammer is, want de basis heeft zeker potentieel.

De plot is op zich goed bedacht, het is een concept dat spanning oproept en waarbij je als lezer steeds nieuwsgierig bent om te weten wie die verschrikkelijke sneeuwman nu is, en waarom Carl is uitgekozen om deze opdrachten te doen. Er wordt langzaam toegewerkt naar de ontknoping, boordevol spanning, al was het voor mij niet echt een volledige verrassing.

Er zijn meerdere verhaallijnen die in elkaar overlopen, waarbij het voornamelijk gaat over Carl, de verschrikkelijke sneeuwman en Ben. Deze zijn vrij goed uitgewerkt. Daarnaast zijn er nog een hoop kleinere verhaallijnen, die niet zo relevant zijn en de vaart uit het verhaal halen. Wat ook het lezen vertraagt zijn de vele herhalingen van hetgeen de personages denken. Dit merk je al vanaf de eerste bladzijde. Het maakt dat ik mij niet kan concentreren en steeds maar opnieuw uit het verhaal lig. Het boek is al vrij kort, maar toch zou ik al deze herhalingen wissen. Schrijven is schrappen zegt men, toch?

Voor mij is Als de sneeuw smelt niet echt een hoogvlieger. Door de schrijfstijl voelt het boek niet aan als een thriller. Ik geraakte niet in mijn leesritme en werd telkens te snel afgeleid. Het idee achter het verhaal vond ik wel goed en spannend, het is echt de manier van schrijven die het hem doet. De potentie is er, het komt er alleen nog niet uit in dit genre. Ik geef het thrillerdebuut van Owan Drake twee sterren.