Rouwen als een schaduw

"Na Mattias" is het nieuwe boek van Peter Zantingh. Een boek over rouwen en hoe mensen verschillend met hun verlies omgaan.

Het boek bestaat uit losse verhalen waarbij de hoofdpersonages een link hebben met Mattias. Naar het einde vloeien deze delen in elkaar.
Mattias komt te overlijden en acht mensen gaan anders om met hun verdriet en het verlies. De auteur laat ons kennis maken met de verschillende typen van "rouw". Sommigen kennen Mattias heel goed, maar bij andere karakters is dit eerder oppervlakkig. Wat doet dat verdriet met hen? Hoe gaan ze daarmee om?

De eerste bladzijde van het verhaal startte veelbelovend. Zeker wanneer de auteur rouw beschreef. Ik citeer hem even: "Rouw is als een schaduw. Hij voegt zich naar de stand van de zon, staat 's ochtends ander dan 's avonds. Hij leunt donker en geduldig tegen de muur, strekt zich in volle lengte uit over asfalt of trekt achter je rug zijn reliëf over te lan niet gemaaid gras, sierlijk dreigend als een slang."
Op dat moment weet de auteur me meteen te raken. Maar daarna bleef ik af en toe wat op mijn honger zitten. De hoofdstukken van Amber boeiden me, maar dan had je hoofdstukken, zoals ismael, dat me niet wisten te raken. Het ging van het ene uiterste in het andere. Ik bleef ook wat op mijn honger zitten met het karakter van Mattias. Ik vroeg me af wie hij precies is, wat hij doet...? Dat personage had wat meer uitgewerkt mogen zijn, net zoals sommige verhaallijnen. Om zo'n thema uit te werken, is dit toch wel een gemiste kans.