ontroerend en zacht

Voor de betekenis van een lichtmatroos heb ik toch even gebruik moeten maken van een zoekmachine op het internet. Een lichtmatroos is een persoon die de schipper assisteert. Een soort van assistent matroos, een persoon die in een leerperiode zit en zorgt voor eventuele gasten aan boord. Deze bundel van Anna van der Laan draagt de titel van een van de gedichten. En dat gedicht schreef zij met haar partner in gedachten.

De bundel bevat veel gedichten over verlies, dood, verdriet, herinneringen, afscheid en vergankelijkheid. Er os zeker ook een toets van nostalgie aanwezig. Deze thema’s zijn niet de vrolijkste, toch kreeg ik niet een zwaarmoedig gevoel bij het lezen van de gedichten. Anna van der Laan speelt heel mooi met taal. De gedichten geven een gevoel dat het zeer ok is om verdriet te hebben. Ze zijn geschreven in een heldere en toegankelijke taal. De schrijfster dicht van haar af maar laat je stilstaan en geeft ruimte om ook diepgang te geven. Zeker als je het gedicht opnieuw leest, dan lees je soms iets anders.

Met een aantal gedichten toont ze aan hoe mooi liefde kan zijn, ook bij verlies van een geliefde. Ze heeft aandacht aan hoe troostend een huisdier kan zijn en maakt de gedichten op die manier ook herkenbaar. Ze haalt inspiratie uit haar eigen leven, uit haar eigen ervaringen maar ook uit de omgeving, de natuur en vooral water.

De dichtbundel Brief van een lichtmatroos bevat persoonlijke gedichten van Anna. Ze zitten vol van herinneringen aan vroeger, aan dierbaren, aan emoties bij verschillende momenten in een levenspad. De manier waarop ze enkele sleutelmomenten in de levensloop van een persoon omschrijft geeft ze op een speciale manier kleur. Ze bieden tegelijkertijd troost.