angstaanjagend verrukkelijk

Ik ben de dood van Chris Carter was opnieuw een bloedstollende leeservaring, precies zoals ik had gehoopt. Hoewel ik zijn boeken niet in volgorde lees, kan ik het perfect volgen. De auteur geeft minieme, maar voldoende achtergrondinformatie zodat ik meteen op de hoogte ben. Carter weet me telkens weer te verrassen met huiveringwekkende verhalen en schokkende details. Dit zevende deel in de Robert Hunter-serie was geen uitzondering—het hield me van begin tot eind in zijn greep en liet me geen moment los.
Het verhaal opent met een subliem eerste hoofdstuk dat direct rillingen bezorgt. Vanaf de ontdekking van een lichaam van een twintigjarige vrouw, wiens lichaam gruwelijk is verminkt en in de vorm van een ster is neergelegd, is het duidelijk dat Carter opnieuw een intense en huiveringwekkende thriller heeft gecreëerd. Rechercheur Robert Hunter en zijn partner Carlos Garcia krijgen de zaak toegewezen. Al snel wordt duidelijk dat deze moord slechts het begin is van een reeks gruwelijke misdaden, en de moordenaar kent geen enkele grens. Hunter en Garcia moeten onder enorme druk werken om hem zo snel mogelijk te stoppen. Naarmate het onderzoek vordert, wordt de spanning steeds verder opgebouwd en wordt duidelijk dat deze moordenaar Hunter persoonlijk uitdaagt.
De sfeer in het boek is intens en beklemmend, alsof er geen ontsnapping mogelijk is. Carter’s schrijfstijl is meeslepend en rauw, met expliciete en gedetailleerde beschrijvingen die de gruwelijkheid van de moorden niet schuwen. Dit is geen serie voor tere zieltjes. De manier waarop Carter de moordenaar, zijn motieven en de afschuwelijke details uitwerkt is echt verrukkelijk als je van deze serie houdt. Het verhaal heeft een hoog tempo en de spanning wordt continu opgebouwd, waardoor je nauwelijks ademruimte krijgt.
De cliffhangers, onverwachte plotwendingen en de intense sfeer zorgden ervoor dat ik bleef lezen. Ik ben de dood was precies wat ik hoopte: angstaanjagend, zenuwslopend en heel goed opgebouwd..