Lezersrecensie
donkere Vlaamse misdaadroman
“Met de duisternis die weer als een zware sprei over hem was gevallen, maakten het geloof en de vrees plaats voor de wetenschap. Hij was niet meer wat hij ooit was geweest.”
Deze Vlaamse misdaadroman speelt zich af aan de kust, in de koningin der badsteden: Oostende. Hoofdinspecteur Raphaël Styx zit al een tijdje achter een seriemoordenaar aan, bekend als De Stuffer. Hij vult zijn slachtoffers op met zand en stelt ze tentoon als een kunstwerk. Op een nacht is Styx heel dichtbij de dader, maar hij wordt neergeschoten. Na neergeschoten te zijn, ontwaakt Styx op een onverklaarbare wijze als een zombie.
De jonge inspecteur Joachim Delacroix krijgt door commissaris John Crevits de zaak van De Stuffer in zijn handen geduwd. Styx ziet geen andere oplossing dan de jonge dandy Delacroix in vertrouwen te nemen om de dader te pakken te krijgen. Beide heren hebben geen sympathie voor elkaar. Styx bleek smeergeld aan te nemen en had een slecht huwelijk. Delacroix is jong, een dandy en heeft een heel andere stijl dan Styx. Delacroix heeft het niet voor Styx en die gevoelens zijn wederzijds. Delacroix en Styx kunnen geen grotere tegenpolen zijn. De relatie tussen deze twee heren verloopt moeilijk, zeker wanneer Delacroix gevoelens begint te krijgen voor de vrouw van Styx. Dit zorgt voor spanning, maar tegelijkertijd voor een heerlijke dynamiek. Terwijl hij getuige is van zijn eigen begrafenis, beseft hij pas dat zijn oude leven gedaan is. Als lezer zit je heel dicht op het hoofdpersonage doordat je ook de gedachtegang van Styx meekrijgt.
De schrijfstijl van Bavo Dhooge is heel beeldend. Hij weet je heel goed mee te nemen in dit enigszins bijzondere verhaal. Het donkere Oostende, Styx die zichzelf in de spiegel voor de eerste keer als levende dode ziet, de opgevulde slachtoffers, … ik zat helemaal in het verhaal en was heel geboeid aan het lezen. De bovennatuurlijke elementen moet je wel kunnen smaken. Het verhaal is heel vlot geschreven, ook de plotse wisselingen tussen een beperkt aantal personages werden vlot gesmaakt.
Deze Vlaamse misdaadroman speelt zich af aan de kust, in de koningin der badsteden: Oostende. Hoofdinspecteur Raphaël Styx zit al een tijdje achter een seriemoordenaar aan, bekend als De Stuffer. Hij vult zijn slachtoffers op met zand en stelt ze tentoon als een kunstwerk. Op een nacht is Styx heel dichtbij de dader, maar hij wordt neergeschoten. Na neergeschoten te zijn, ontwaakt Styx op een onverklaarbare wijze als een zombie.
De jonge inspecteur Joachim Delacroix krijgt door commissaris John Crevits de zaak van De Stuffer in zijn handen geduwd. Styx ziet geen andere oplossing dan de jonge dandy Delacroix in vertrouwen te nemen om de dader te pakken te krijgen. Beide heren hebben geen sympathie voor elkaar. Styx bleek smeergeld aan te nemen en had een slecht huwelijk. Delacroix is jong, een dandy en heeft een heel andere stijl dan Styx. Delacroix heeft het niet voor Styx en die gevoelens zijn wederzijds. Delacroix en Styx kunnen geen grotere tegenpolen zijn. De relatie tussen deze twee heren verloopt moeilijk, zeker wanneer Delacroix gevoelens begint te krijgen voor de vrouw van Styx. Dit zorgt voor spanning, maar tegelijkertijd voor een heerlijke dynamiek. Terwijl hij getuige is van zijn eigen begrafenis, beseft hij pas dat zijn oude leven gedaan is. Als lezer zit je heel dicht op het hoofdpersonage doordat je ook de gedachtegang van Styx meekrijgt.
De schrijfstijl van Bavo Dhooge is heel beeldend. Hij weet je heel goed mee te nemen in dit enigszins bijzondere verhaal. Het donkere Oostende, Styx die zichzelf in de spiegel voor de eerste keer als levende dode ziet, de opgevulde slachtoffers, … ik zat helemaal in het verhaal en was heel geboeid aan het lezen. De bovennatuurlijke elementen moet je wel kunnen smaken. Het verhaal is heel vlot geschreven, ook de plotse wisselingen tussen een beperkt aantal personages werden vlot gesmaakt.
1
Reageer op deze recensie