Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

rustige opbouw, maar o zo uitgekiend plot!

shannah bielen 13 januari 2021
Na het overlijden van haar vader Ward is het aan Sofie om het ouderlijk huis en het appartement van haar vader leeg te halen. Op hulp van haar broer Max, die in Amerika woont, hoeft ze niet te rekenen. Ze doneert de vele boeken van haar vader aan de universiteit en daar vinden ze bij het catalogeren van de boeken foto's in terug. Die foto's zetten Sofie aan het denken en ze gaat op zoek naar wie, wat, waarom...

Ik had soms wel met Sofie te doen en vooral door de manier waarop anderen met haar omgaan. Ze is op zoek naar antwoorden en stelt dingen in vraag, maar omdat ze niet de juiste vraag stelt aan de juiste persoon, krijgt ze ook maar antwoorden waar ze op dat moment ook niet veel mee is. Ze krijgt geen puzzelstukjes maar een deel van een puzzelstuk. Tumbleweed noemde haar vader haar. Tumbleweed; van die bollen kruid wanneer je naar een westernfilm kijkt om het desolate te benadrukken. Zo komt Sofie over bij mij, wat verloren, wat in de steek gelaten, al laat zij dat niet per se zo uitschijnen. Zij heeft het echter ook nooit over vader, papa of pa... maar enkel over Ward.

Het verhaal begint wanneer een hele reeks gebeurtenissen reeds heeft plaatsgevonden en Sofie probeert dit allemaal in kaart te brengen, en dat doet ze op haar eigen manier aan de hand van tekeningen, want in woorden is ze niet zo goed. Later moet ze vaststellen dat ook tekeningen voor interpretatie vatbaar zijn; 'een beeld zegt niet altijd meer dan woorden'. Ze doet haar relaas ook in haar eigen tempo, gedoseerd, waardoor ik heel langzaam meegenomen werd en een zekere traagheid in het verhaal ervoer. Tegelijkertijd had ik wel het gevoel dat er iets is, dat het ergens naartoe ging, maar ik kon er mijn vinger nog niet opleggen, ik wou soms eens schudden aan het boek, wat heb ik gemist?!

Het verhaal gaat niet chronologisch (maar wel heel goed gedaan van de schrijver dat je dit soms vergeet als lezer), een beschrijving van een tekening die verder in het hoofdstuk verduidelijkt wordt, een situatie die teruggaat naar het verleden toen Sofie jonger was, iets dat zich recent heeft afgespeeld, maar door de korte hoofdstukken en de heel beeldende schrijfstijl leest dit wel heel vlot. Vaak lees je iets als een soort van fait divers en pas na een aantal hoofdstukken heb je het belang door. Niet alles wordt verteld, maar je moet het zelf ontdekken. Een van de eerste tekeningen waarover Sofie het heeft kun je pas plaatsen na het lezen van de laatste hoofdstukken. En dat doet schrijver met een aantal zaken, op het juiste moment iets droppen. Heel mooi gedaan, maar vergt wel een aandachtige lezer. Je zou op het einde van het boek eigenlijk helemaal opnieuw kunnen beginnen en een heleboel andere zaken kunnen vinden. Wat ik trouwens wel ga doen, want ik ben zeker dat er nog zaken in te vinden zijn. Ik vind het een aanrader en heeft veel te maken met de schrijfstijl; mooi, helder, soms met een knipoog. Maar je moet wel wat geduld hebben als lezer.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van shannah bielen