Nobody

“Het is zwaar nu mijn lichaam zwak is. Het heeft te hard gewerkt. Is te veel gebruikt. Toch moet ik van mezelf rennen. Ik moet sterker worden, want ooit kom ik hier uit. Mijn spieren schreeuwen om voeding, maar dat mag niet. Controle! Daarover wel. Eten hoeft niet. Het is allemaal overbodige ballast. Ik wil mezelf terugvinden. Maar ik weet niet waar ik ben….Harder moet ik. Tot de uitputting komt en ik trillen mag gaan liggen. Dan laat ik me vollopen met koel water om de pijn te blussen die in mijn binnenste blijft branden. En ik dus drijf ik mezelf verder. Loop harder. Alleen op die manier kan ik alles achter me laten. Het was een kort moment van ontwaken uit de bedwelming. Alsof mijn andere ‘ik’ het me liet zien. Wet is luisteren naar dingen die ik niet wil horen. Maar ik wil het niet weten. Ik wil niet dat ze er zijn. Als ik niemand herken, zijn ze er niet. Dan loop ik geen gevaar. Maar in dat heldere ogenblik herkende ik hem. Geen idee waarvan. Een naam brandt gaten in mijn geheugen. Alsof hij schreeuwt. Van pijn. Van verdriet. Van angst. Ik ken hem en hij mij nu ook”, een stuk uit het boek Nobody van Marelle Boersma.
Nobody vertelt het verhaal van docente Vivian, die zich zorgen maakt om haar 17 –jarige leerling Lynn. Ze komt nogal verlegen/introvert over. Daarnaast is ze nogal ‘mager’. Alles wijst Vivian er op dat Lynn wordt misbruikt. Vivian besluit op ‘onderzoek’ uit te gaan. Ze checkt haar leerlingendossier. En vindt niet wat ze hoopt te vinden. Ze besluit een gesprek met haar aan te gaan helaas gaat Lynn deze maar al te graag uit de weg. Uiteindelijk besluit Lynn tot Vivian’s grote verbazing vrijwillig op gesprek te komen. Vivian besluit de ouders van Lynn uit te nodigen voor een gesprek. Het gesprek leidt nergens naar toe. Vivian geeft niet op. Wanneer ze uiteindelijk achter de gruwelijke waarheid komt, is die erger dan ze ooit had kunnen bedenken……
lees verder op: https://sherryhussain.wordpress.com