De laatste rit - recensie

De laatste rit is een boek van Pieter Aspe, hij schreef het boek exclusief voor Het Nieuwsblad. Sinds 1996 is hij voltijds auteur en scenarist. Hij schrijft misdaadromans met als hoofdpersonages hoofdinspecteur Van In en Hannelore Martens. De eerste tien misdaadromans van Aspe in Brugge werden verfilmd tot een tv-serie, getiteld Aspe. Sommige boeken werden zelfs vertaald en uitgegeven in landen als Frankrijk, Italië en zelfs Zuid-Afrika.

Ooit al eens gehoord van een bekende wielrenner die wordt bedreigd in de Tour de France? Wel, dat is het probleem dat zich voordoet in De laatste rit. De Franse geheime dienst roepen Van In en Versavel op, omdat ze geen enkel risico willen nemen. Ze krijgen de opdracht om uit te zoeken wat er juist aan de hand is. Wanneer ze aankomen in Parijs, genieten ze vooral van de luxe. Van In raakte meer en meer in de ban van het wielrennen, terwijl hij zich er voordien nooit mee bezig hield. Versavel was dan weer meer van de geschiedenis van de dorpjes die ze passeerde. Toch mogen ze niet afgeleid zijn door alle dingen die er gebeuren, ze moeten hun aandacht erbij houden. Tijdens de laatste etappe met eindbestemming de Champs-Elysées, krijgen ze iets zeer interessants te horen, eindelijk weten ze wat er aan de hand is. Van In laat het er natuurlijk niet bij en bedenkt een oplossing.

Het verhaal speelt zich af in Parijs, ze worden er naartoe gebracht door Nancy, hun eigen privé chauffeur die aangesteld was door Monsieur Faloup. Je voelt meteen de spanning tussen Nancy en Van In, vooral omdat zijn vrouw, Hannelore, jaloers is. Alles in het boek is zo goed beschreven, dat je je deze gebeurtenissen ook echt kan inbeelden. Het boek is super realistisch, omdat er in het wielermilieu nog steeds omkoping wordt gedaan. Het realisme maakt het boek interessanter. Het draait natuurlijk weer allemaal om geld, zoals het in het dagelijks leven ook is. De thema’s die aan bod komen zijn vooral: geld, jaloezie en verraad. Het boek is geschreven vanuit een auctoriaal perspectief. De verteller kijkt neer op alles wat er gebeurt en weet alles over het verhaal, de personages en hun gedachten. Het boek is niet opgedeeld in verschillende hoofdstukken, dit is ook niet nodig omdat het geen overdreven lang boek is. Normaal lees ik niet graag, maar omdat ik heel veel spanning ervaarde tijdens het lezen, was ik toch wel geboeid en wou ik heel graag verder lezen. Het boek begon al meteen zeer geheimzinnig, het begon met Van In en Versavel die opgeroepen werden door de geheime dienst van Frankrijk. Met het boek wou hij duidelijk maken dat niet altijd alles eerlijk verloopt, dat je mensen makkelijk kan omkopen met geld en dat je niet zomaar iedereen moet vertrouwen.

Ik vond het zeker een goed boek met veel spanning. Toch vond ik dat er meer dingen mochten gebeuren en dat het einde iets minder voorspelbaar mocht zijn. Soms was het ook ingewikkeld door de verschillende afkortingen die gebruikt werden, zoals: SGDN, PURGAZ, PITEX ARAMO. Ook vond ik het soms verwarrend door de moeilijke namen, die soms ook op elkaar leken. Al bij al, heeft Pieter Aspe me van begin tot einde meegenomen in het verhaal. Er werden moeilijkere woorden gebruikt, maar dit vond ik vooral heel leerrijk. Als je graag thrillers leest en een beetje kennis hebt over de Tour de France, is dit boek zeker een aanrader.