Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

recensie de marathon

Silke M. 20 oktober 2017
Als we denken aan Stephen King, denken we allemaal direct aan horror, griezel en soms zelfs afschuw. De manier waarop hij schrijft is speciaal, kenmerkend voor hem. Ik heb nog nooit voor deze literaire recensie een boek van hem gelezen maar na deze opdracht snap ik waarom veel mensen fan van hem zijn.

Dit boek past perfect in het profiel van Stephen King. Hij weet precies hoe mensen blijven lezen en past dit toe op zijn boek. De spannende manier waarop dit boek is geschreven geldt voor al zijn boeken. Hij schrijft mysterieus, spannend en weet het beste hoe je thriller en fantasie in het dagelijks leven tot uiting kan brengen. De marathon van Stephen King gaat over honderd jongens die worden uitgekozen om zevenhonderd kilometer te lopen. Ze moeten blijven bewegen, meer dan zes kilometer per uur lopen, tot dat uiteindelijk maar één jongen overblijft en een prijs krijgt. Ook ’s nachts moeten ze blijven lopen, aan één stuk door. Natuurlijk gaat iemand in het oog houden dat de jongens niet vals spelen, de benen nemen of andere dingen doen die niet zijn toegestaan. De majoor is de scheidsrechter en zijn trouwe soldaten houden alles in de gaten. Als de jongens de benen nemen, is het gedaan voor hen. Als ze de regels overtreden, krijg je een waarschuwing. Drie waarschuwingen en nog een keer de regels overtreden is gedaan met spelen.
De marathon speelt zich af in de toekomst. Voor mij symboliseert dit boek hoe we sport in de toekomst gaan bekijken. Om voetbal te volgen, kijken we op de televisie een match of gaan we naar het stadion. Dit is ook zo met de marathon. Iedereen in het land volgt de route, hoe die verloopt, door op de televisie te kijken of door zelf een kijkje te komen nemen. De televisiewereld verandert voortdurend. We willen altijd maar meer spektakel zien en dit wordt in het boek heel mooi weergegeven. De mensen die langs de route gaan staan, kunnen zien hoe de marathonlopers worden doodgeschoten. Meer spektakel dus. Ook vind ik het leuk als de auteur schrijft in het standpunt van het hoofdpersonage. Zo kun je de gevoelens, gedachten en angsten goed omschrijven en heel goed met het personage meeleven. In dit geval was het nog eens een voordeel voor het verhaal. Ray Garraty is het hoofdpersonage en je zit heel het verhaal in zijn hoofd. Je leert zijn gedachten en gevoelens doorheen het boek kennen en gaat hem ook leren kennen. Tijdens de marathon leert hij andere jongens kennen. Zij worden zijn vrienden, maar als snel valt er een vriend af. Dit is mentaal maar ook fysiek moeilijk voor hem. Hij krijgt het moeilijker om te lopen juist omdat zijn vriend is vermoord. Doordat Garraty nieuwsgierig is naar de verhalen van andere marathonlopers kom je de verhalen van hen ook te weten. Ik vond het minder dat dit pas later in het boek gebeurde maar ik snap wel waarom Stephen King dit heeft gedaan. In het begin gaat alles nog goed, het lopen, je hebt nergens pijn en je denkt aan het verleden. Als het einde voor velen eindigt, begint er een band te groeien tussen de marathonlopers. Ze zien het niet meer zitten en krijgen het alsmaar moeilijker. Ze begrijpen eindelijk dat dit het einde van hun leven kan zijn.
Zoals ik hiervoor al heb vermeld, vind ik het ontzettend leuk om vanuit het personage de verhaallijn te ontdekken. Dat geeft altijd een meerwaarde aan het boek en aan het personage zelf. Je kunt je beter inleven in het verhaal, in het personage en zelfs in de auteur. Als je een boek schrijft, geeft dit altijd een beetje van je persoonlijkheid bloot, zeker als alle boeken van de auteur in een bepaald genre zijn. Stephen King heeft dit boek ook heel interessant ingedeeld. Er is altijd het begin, het midden en het slot. Garrity komt aangereden bij een groot huis, dit is het begin. Van zijn verleden weet je nog niets, ook niet hoe hij daar terecht is gekomen. Het midden gaat vooral over de marathon zelf. Eerst met de honderd deelnemers, waardoor het verhaal ook langer lijkt af te spelen in het boek. Als er nog maar vijftig deelnemers zijn, is het verhaal sneller uitgeschreven. Het slot begint op het moment wanneer Garraty zijn verhaal doet en de anderen, die nog over zijn van zijn vriendengroep, hem genoeg vertrouwen om hun verhaal te doen. Het boek zelf eindigt in een open einde, wat ik super leuk vind. Je kunt zelf kiezen wat het einde is, erover nadenken en erover discussiëren met anderen.

Ik ben er zeker van dat uit mijn recensie blijkt dat ik het boek heel goed vind. Ik vind Stephen Kings schrijfwijze geweldig. Door de genres fantasie, thriller en horror ben ik altijd aangedaan, in een positieve manier. De marathon was zeker niet het laatste boek dat ik van hem heb lezen.

Reageer op deze recensie