Een aangrijpend boek

Angelique van Dongen (1970) is getrouwd, woont in Oosterhout en heeft drie kinderen. Ze werkt als verpleegster in een psychiatrisch ziekenhuis. Het schrijven ziet ze als een hobby, naast haar voorliefde voor theater, stedentrips maken en wandelen met de hond.
Papieren kinderen is de zesde roman van Angelique van Dongen. Het is een bijzondere roman, want het is een op waarheid gebaseerd verhaal, waar ze op een niet alledaagse manier mee in aanraking is gekomen. De aanleiding voor dit verhaal is haar deelname aan de lezersjury van de regionale krant BN DeStem bij een zaak waarin een man door zijn ex vals beschuldigd werd van incest en ook na zijn vrijspraak door zijn ex met laster en smaad achtervolgd werd. De geschiedenis bleef in haar hoofd zitten en nadat ze contact gezocht had met het slachtoffer ontstond Papieren kinderen.

In Papieren kinderen is Stefan gescheiden van zijn vrouw Elsa, die hem op alle mogelijke en onmogelijke manieren zwart maakt bij zijn kinderen Jasper, Koen en Lisa. Jasper woont soms hele perioden bij hem, maar de andere kinderen ziet hij niet of nauwelijks. Op een kwade dag wordt hij door de politie van zijn bed gelicht en voor hij goed en wel beseft wat er aan de hand is, zit hij opgesloten in een cel. Pas bij het verhoor wordt het hem duidelijk wat er gebeurd is en waar hij van beschuldigd wordt. Incest! Tot zijn grote verbijstering blijken al zijn kinderen aangifte tegen hem te hebben gedaan! Hij twijfelt er niet aan of ze hebben dat gedaan onder druk van zijn ex. Keihard loopt hij tegen de vaak bureaucratische procedures aan. Hij wordt verhoord op een manier die niet door de beugel kan en na veel vijven en zessen krijgt hij eindelijk een advocaat die zich werkelijk voor hem inzet. Na zeven maanden komt hij vrij in afwachting van zijn proces. Het contact met zijn kinderen is hij kwijt en ook is het niet makkelijk om weer onder de mensen te komen. Stefan wordt vrijgesproken, maar nog geeft zijn ex niet op en ze blijft haar beschuldigingen rondstrooien. Wanhopig doet hij zijn best om het contact met zijn kinderen te herstellen. Gelukkig komt de stoere Rosalinde op zijn pad en is er voor Stefan nieuw geluk weggelegd.

Papieren kinderen is een aangrijpend verhaal en laat goed zien hoeveel macht een kwaadwillend persoon kan hebben en hoe machteloos het slachtoffer zich kan voelen. Het besef dat dit soort praktijken dus echt voorkomt, is heftig. Het is mooi dat Angelique van Dongen met dit verhaal laat zien hoe verwoestend rancune kan zijn. Heel mooi ook geeft ze ruimte aan de verwarring, het verdriet, de rouw en de wanhoop van Stefan. Een voorbeeld hiervan is dat Stefan maar niet vatten kan dat zijn zoon Jasper de avond voor hij gearresteerd werd nog gezellig met hem film gekeken had zonder dat hij ook maar iets aan zijn zoon gemerkt had, terwijl de aangifte was al gedaan en Jasper wist dat het een kwestie van tijd was voor zijn vader opgepakt zou worden. Het tijdsverloop in het verhaal is lastig te volgen.

Het is jammer dat in dit toch wel boeiende verhaal de stijl te wensen over laat. Er worden fouten met de tijd gemaakt, de spelling klopt niet altijd en er zijn veel kromme zinnen.
Het boek telt 195 bladzijden en heeft een prettig formaat.