Liefde op hoog niveau

Elly Koster (1961) woont in Dronten, zo’n beetje het meest vlakke stukje Neder-land, zoals ze het zelf op haar site omschrijft. Ze heeft een passie voor Noorwegen waar Dubbelhartig zich dan ook afspeelt.

Tara is net gescheiden van Nick, nadat ze ontdekt heeft dat hij vreemd ging. Hun vakantiehuisje in Noorwegen, in de buurt van Lom, heeft Nick gekregen. Ze is in het bewuste vakantiehuisje om haar spullen uit te zoeken en mee naar huis te nemen. Ze maakt kennis met het moederloze jongetje Jesse, door hem leert ze ook zijn oom Koen kennen, die getrouwd is met Marije. Jesse logeert vaak bij zijn oom en tante. Veel stelt het huwelijk van Koen en Marije niet meer voor, Marije heeft zelfs een verhouding. Ook de vader van Jesse, Ben, komt voor een vakantie naar Lom. Jesse vat een voorliefde voor Tara op en plukt zelfs bloemen voor haar, wat hij, volgens vader Ben, uitsluitend voor zijn verongelukte moeder deed. Zij is in de buurt van Lom het ravijn ingereden en in de proloog lezen we dat er iemand is die weet dat het geen ongeluk was… Bij de ontknoping van het verhaal speelt dit gegeven uiteraard een rol en wordt duidelijk wie deze persoon is. De minnaar van Marija is heel dominant en legt haar steeds meer zijn aparte seksuele voorkeur op, een voorkeur die Marije in het begin ook wel spannend vond, maar al snel gaat de lol ervan af, maar dat durft ze niet te uiten. Hij heeft haar in zijn macht. Steeds duidelijker wordt hoe de vork in de steel zit en daarmee ook dat alle betrokkenen zich in een levensgevaarlijke situatie bevinden. Komt er op tijd hulp? Is er nog ruimte voor liefde en romantiek voor Tara?

Dubbelhartig is een vlot weglezend liefdesverhaal waar een dosis spanning aan toegevoegd is, wat geen slechte combinatie is. In het begin is het een beetje lastig om bij te houden wie wie is, maar al snel neemt het verhaal je mee, vooral het jongetje Jesse is vertederend. Een minpuntje is dat nieuwe gegevens verschillende keren ineens en zonder opbouw geïntroduceerd worden, bijvoorbeeld het feit dat Tara kinderboeken illustreert, dat genoemd wordt in het verhaal op het moment dat het te pas komt, terwijl de lezer voor die tijd geen idee van het beroep van Tara heeft. De abruptheid hiervan haalt de lezer een moment uit het verhaal, dat zich overigens in een prachtige omgeving afspeelt, waar de auteur zich goed in verdiept heeft.