Recensie: De stem van de zee

In het begin was het verhaal nogal verwarrend. Je probeert als lezer te vatten wat er gebeurt, welke personages er allemaal meedoen en nog belangrijker, in welke tijd het verhaal zich eigenlijk afspeelt. Dit alles kom je gelukkig vrij snel te weten en daarna kan je je in het echte verhaal storten.

Eens ik er helemaal in zat besefte ik hoe zwaar het leven voor Arthur en Nimue blijkt te zijn en hoe gedetailleerd de schrijfster dit overbrengt in het verhaal. Al zijn ze natuurlijk niet zielig, Nimue is neergezet als een enorm sterk personage en dat straalt ze doorheen het hele verhaal uit zonder aan menselijkheid te verliezen.

Ook de andere personages zijn goed uitgewerkt. Je weet over iedereen net genoeg om het verhaal volledig te kunnen begrijpen zonder dat het langdradig wordt. Ook had ik het gevoel dat het verhaal doordrenkt is van de mysteries. Iedereen lijkt geheimen te hebben (gehad) die je als lezer niet allemaal te weten komt. Dit maakte het voor mij als lezer leuk omdat ik er achteraf nog lang over kon nadenken.

Hoewel schrijven in de toekomst in mijn ogen verschrikkelijk moeilijk moet zijn is het Mara Li probleemloos gelukt. De meeste toekomstverhalen zijn erg technologisch, buitenaards en overdreven. Dit verhaal was (helaas) beangstigend realistisch met haar natuurrampen, ziektes en problemen. Dit maakte het aangenaam om te lezen maar zette je ook constant aan het denken over onze huidige problematiek op vlak van milieu.

Het mysterie rond Rona, Nimue’s moeder, en haar grootmoeder hielden mij in het verhaal constant in hun macht. Ik kon bijna niet wachten tot het moment dat ze gevonden werd of helaas overleden bleek te zijn. Ook Nimue’s grootmoeder verdween zomaar, is ze verdronken of aangesloten bij een soort magisch volk? En wie is de persoon die zich constant toont aan Nimue? Het houdt je als lezer lang bezig en zorgt er voor mij voor dat ik zo snel mogelijk verder wil lezen om het mysterie te ontrafelen.

De kinderen in de bunker, de broer van Rona en de vreemde ziekte houden je bezig. De mysteries stapelen zich op en worden hopelijk in de vervolgende delen verder ontrafeld. Intussen kan je er als lezer zelf al over nadenken en je fantasie de vrije loop laten gaan.

De stem van de zee krijgt van mij vijf sterren omdat het zo goed is uitgewerkt, de toekomst zo realistisch wordt weergegeven en het verhaal volledig in mysterie is gehuld. Je wil als lezer alleen maar meer ontdekken en denkt er achteraf ook nog lang over na. Het boek doet iets met je en ik kan het alleen maar aanraden!