Mooie sfeerbeelden in een middelmatig boek

rook ik de geur van de bossen en bloeide mijn interesse voor de indianencultuur weer op.,James Lee Burke schrijft met De maan van de rode paarden zijn vierde Billy Bob Holland misdaadroman. Deze Amerikaanse schrijver heeft verschillende onderscheidingen weten te bemachtigen, waaronder de Edgar Allan Poe prijs.

In De maan van de rode paarden ontmoeten we advocaat Billy Bob Holland. Een jaar nadat Hollands aartsrivaal Wyatt Dixon een langdurige gevangenisstraf tegen zich had horen eisen, wordt hij vanwege een justitiële dwaling vrijgelaten. Holland is hier bepaald niet gelukkig mee en probeert Wyatt uit de buurt van zijn gezin te houden. De laatste zegt echter spijt te hebben van eerder begane misstappen en het ‘licht’ te hebben gezien in de gevangenis. Hij probeert Billy Bob te overtuigen dat hij hem kan helpen in de zaak die tegen Johnny American Horse loopt. Het duurt lang voordat Billy Bob iets van Wyatt wil aannemen. Te lang?

Ik was nog niet bekend met de Billy Bob Holland reeks van James Lee Burke en had dus niet eerder kennis gemaakt met de verschillende personages. Burke introduceert zijn hoofdpersonen in De maan van de rode paarden geleidelijk, zodat pas na enkele hoofdstukken duidelijk wordt wie wie is. In combinatie met het feit dat er verschillende verhaallijnen naast elkaar bestaan, kon ik de eerste helft van het boek maar geen binding krijgen met de personen en hun problemen en legde daardoor het boek steeds opzij. Gelukkig maakt de tweede helft van het boek wel wat goed. De gebeurtenissen volgen elkaar in een sneller tempo op en de verhaallijnen convergeren steeds meer naar de (niet echt spectaculaire) ontknoping toe. De auteur laat duidelijk openingen over voor een volgend boek in de Billy Bob Holland reeks, waardoor er wel een slot is, maar geen echte ‘closure’.
Absoluut pluspunt is de omschrijving van de omgeving in Montana. Door de manier van schrijven waande ik me in het grote niets van Mid West Amerika, rook ik de geur van de bossen en bloeide mijn interesse voor de indianencultuur weer op. Toch kan ik niet meer dan 2 sterren geven aan dit middelmatige boek.