Hebban recensie
Faye verstaat de kunst om met de misdaad an sich indruk te maken. Ze schrijft vlot en innemend. Maar een topper kan ik dit boek niet noemen.
Faye Kellerman is door het schrijven van de Peter Decker en Rina Lazaris boeken bekend geworden, vooral in Amerika. In dit boek de vergetenen raken de LAPD rechercheur en zijn echtgenote zeer persoonlijk betrokken bij een gruwelijke wandaad.
In de synagoge van Rina en Peter wordt gedurende de nacht ingebroken. Peter Decker gaat polshoogte nemen en is met stomheid geslagen door de enorme ravage die is aangericht. De verduistering van de kiddoesjbeker, de antisemitische leuzen en de fotos van concentratiekampslachtoffers zijn misselijkmakend. Peter wil de dader zo snel mogelijk opsporen en begint met zijn team aan een grootschalig onderzoek. Verschillende van Peters verdachten worden echter gedurende het onderzoek dood aangetroffen, snelheid is dus geboden.
Thematisch begint de vergetenen sterk. Wat bezielt iemand om een synagoge overhoop te halen en te bekladden, wie doet zoiets? Het racisme, de haat en het religieuze onbegrip zorgen er in ´de vergetenen´ voor dat je meteen midden in een verhaal zit. Jammer alleen dat de emoties bij de hoofdpersonen direct vanaf het begin uitblijven. De pijn en wanhoop die je mag verwachten bij een dergelijke inbraak blijft bij de hoofdpersonen uit. Rina´s emoties uiten zich in het schoonboenen en oververven van haar synagoge. En inspecteur Decker stort zich op het opsporen van de mogelijke dader. Met succes, Decker weet al snel een bekentenis te ontfutselen aan een jonge, verwarde tiener. In het uitgaanscircuit kwam deze jongen regelmatig in contact met de Jacob, de zoon van Rina en Decker. Met het bekennen van de misdaad is het boek echter nog lang niet ten einde, sterker nog, het begint net. Want wie of wat heeft de jongeman aangezet tot deze daad? Waarom blijven ook andere jongeren verdacht? En wat is hun onderlinge relatie? Speelt Jacob een rol in het gebeurde? De verbindende schakel tussen alle in het boek voorkomende ontspoorde jongeren blijkt een psychologenechtpaar. Decker heeft echter moeite te achterhalen wat hun precieze rol is geweest, aangezien zij vermoord worden aangetroffen. Stapje voor stapje komt de waarheid toch boven tafel. Die waarheid is in Amerika, het land van de onbegrensde mogelijkheden misschien nog te behappen, maar voor een nuchtere Hollandse meid nogal moeilijk te verkroppen. Worden er in deze wereld echt mensen vermoord vanwege toelatingsexamens voor universiteiten?
De lezer blijft met flink wat vragen en onduidelijkheden zitten aan het eind van de rit. Kellerman heeft teveel thema´s in één boek verwerkt: de holocaust, racisme, onbegrip, drugsgebruik, fraude, psychische problemen. Deze verschillende thema´s worden niet afdoende met elkaar verweven, er blijven losse eindjes over en de (afschuwwekkende) inhoud voegt vaak niets extra´s toe. De karakters blijven oppervlakkig en de communicatie tussen personen is beperkt. Wanneer Kellerman dat had gedaan om de onbeholpenheid van pubers uit te vergroten was het aardig geweest, maar aangezien ook Peter en Rina, de inspecteurs onderling en andere personen zo worden weggezet, is dat waarschijnlijk niet haar bedoeling geweest.
Toch is ´de vergetenen´ een spannend en onderhoudend boek te noemen. Faye verstaat de kunst om met de misdaad an sich indruk te maken. Ze schrijft vlot en innemend. Maar een topper kan ik dit boek niet noemen.
In de synagoge van Rina en Peter wordt gedurende de nacht ingebroken. Peter Decker gaat polshoogte nemen en is met stomheid geslagen door de enorme ravage die is aangericht. De verduistering van de kiddoesjbeker, de antisemitische leuzen en de fotos van concentratiekampslachtoffers zijn misselijkmakend. Peter wil de dader zo snel mogelijk opsporen en begint met zijn team aan een grootschalig onderzoek. Verschillende van Peters verdachten worden echter gedurende het onderzoek dood aangetroffen, snelheid is dus geboden.
Thematisch begint de vergetenen sterk. Wat bezielt iemand om een synagoge overhoop te halen en te bekladden, wie doet zoiets? Het racisme, de haat en het religieuze onbegrip zorgen er in ´de vergetenen´ voor dat je meteen midden in een verhaal zit. Jammer alleen dat de emoties bij de hoofdpersonen direct vanaf het begin uitblijven. De pijn en wanhoop die je mag verwachten bij een dergelijke inbraak blijft bij de hoofdpersonen uit. Rina´s emoties uiten zich in het schoonboenen en oververven van haar synagoge. En inspecteur Decker stort zich op het opsporen van de mogelijke dader. Met succes, Decker weet al snel een bekentenis te ontfutselen aan een jonge, verwarde tiener. In het uitgaanscircuit kwam deze jongen regelmatig in contact met de Jacob, de zoon van Rina en Decker. Met het bekennen van de misdaad is het boek echter nog lang niet ten einde, sterker nog, het begint net. Want wie of wat heeft de jongeman aangezet tot deze daad? Waarom blijven ook andere jongeren verdacht? En wat is hun onderlinge relatie? Speelt Jacob een rol in het gebeurde? De verbindende schakel tussen alle in het boek voorkomende ontspoorde jongeren blijkt een psychologenechtpaar. Decker heeft echter moeite te achterhalen wat hun precieze rol is geweest, aangezien zij vermoord worden aangetroffen. Stapje voor stapje komt de waarheid toch boven tafel. Die waarheid is in Amerika, het land van de onbegrensde mogelijkheden misschien nog te behappen, maar voor een nuchtere Hollandse meid nogal moeilijk te verkroppen. Worden er in deze wereld echt mensen vermoord vanwege toelatingsexamens voor universiteiten?
De lezer blijft met flink wat vragen en onduidelijkheden zitten aan het eind van de rit. Kellerman heeft teveel thema´s in één boek verwerkt: de holocaust, racisme, onbegrip, drugsgebruik, fraude, psychische problemen. Deze verschillende thema´s worden niet afdoende met elkaar verweven, er blijven losse eindjes over en de (afschuwwekkende) inhoud voegt vaak niets extra´s toe. De karakters blijven oppervlakkig en de communicatie tussen personen is beperkt. Wanneer Kellerman dat had gedaan om de onbeholpenheid van pubers uit te vergroten was het aardig geweest, maar aangezien ook Peter en Rina, de inspecteurs onderling en andere personen zo worden weggezet, is dat waarschijnlijk niet haar bedoeling geweest.
Toch is ´de vergetenen´ een spannend en onderhoudend boek te noemen. Faye verstaat de kunst om met de misdaad an sich indruk te maken. Ze schrijft vlot en innemend. Maar een topper kan ik dit boek niet noemen.
1
Reageer op deze recensie
