Knap gecomponeerde twist and turns

Een stenen omhelzing is mijn tweede Peter Decker encounter. Eerder las ik De vergetenen, een aardig boek, maar geen topper. Een stenen omhelzing is een stuk spannender. Toch maakt de schrijfster ook in dit boek enkele dwalingen, waardoor er van een vier sterren waardering geen sprake kan zijn.

Inspecteur Peter Decker wordt opgebeld door zijn halfbroer met de vraag of hij naar New York wil komen om hem te helpen in het onderzoek naar de moord op één familielid en de verdwijning van een ander. De hele familie Decker-Lazaris reist af naar de oostkust en raakt verwikkelt in een onontwarbaar web van argwanendheid en criminaliteit.

Peter Decker begeeft zich in NYC op onbekend terrein in zijn zoektocht naar de verdwenen Shaynda en de moordenaar van Ephraim Lieber. Onbekend maakt onbemind, ook voor een rechercheur. Hoe komt hij aan de broodnodige informatie die hem verder moet helpen in zijn onderzoek? De familie werkt van meet af aan tegen, de lokale politie is niet scheutig met informatie en waarom zou Decker een tegen het lijf gelopen bekende psychopaat geloven op zijn woord? Omdat informatie ontbreekt, laat Kellerman Decker zijn intuïtie volgen. Decker gooit constant balletjes op met mogelijke scenario’s waarvoor geen enkel bewijs bestaat en die vaak zo ver gezocht zijn dat ze mijn wenkbrauwen deden rijzen. Meer ongeloofwaardigheid komt voort uit de valkuil waar Kellerman wederom instapt: het boek is doorspekt van toevalligheden. Personen lopen elkaar in Manhattan ‘toevallig’ tegen het lijf, het onderzoek van de broer van Decker (narcotica rechercheur in Miami) kruist ‘toevallig’ het onderzoek van Decker, een oude bekende van Decker weet ´toevallig´ meer over deze zaak. De stijl van Kellerman is er een waar je van moet houden. Ze gebruikt opvallend veel bijvoeglijke naamwoorden en beschrijft tot in het grootste detail de omgeving. Zo heeft ze ergens 19 regels (!) nodig om een kantoor te beschrijven waar maar één passage zich afspeelt. Een ander voorbeeld: als Decker een ommetje maakt worden de straatnamen benoemd die hij bewandelt.

Waarom dan toch drie sterren? Gewoon, omdat het boek erg spannend is en veel mensen die van misdaadromans houden aan zal spreken. De ontknoping doet je op het puntje van de stoel zitten en heeft enkele onverwachte wendingen. De misdaden zijn niet voorspelbaar en daardoor wil je absoluut weten hoe het verhaal zich ontwikkelt. Ook zitten er enkele knap gecomponeerde twist and turns in het verhaal, waardoor je meerdere malen op het verkeerde been wordt gezet. De pluspunten overheersen de minpunten. Een misdaadroman moet spannend zijn, vaart hebben en je doen verlangen naar bedtijd zodat er verder gelezen kan worden. Over al deze ingrediënten beschikt Een stenen omhelzing.