Traag en eerder vermoeiend dan zenuwslopend

"De stagiair" het debuut van Helen Monks Takhar. Een boek waar ik naar uitkeek en toen ik het voor Hebban Buzz mocht lezen was ik dan ook heel blij! Met woorden als zenuwslopend, psychologisch, scherp waren mijn verwachtingen waarschijnlijk al snel te hoog.

We maken al meteen kennis met Katherine. Zij is hoofdredacteur van het zakenblad Leadership.
Meteen komt Lily, op een wel hele rare manier in beeld. Lily, een stagiair. Katherine heeft er niks mee, over het algemeen niet met stagiairs. Ze noemt ze snowflakes.
Katherine vindt Lily een bedreiging en de rivaliteit tussen de beide vrouwen is nadrukkelijk aanwezig en soms zelfs een beetje teveel van het goede. Het ligt er in mijn beleving wat te dik bovenop.
Steeds verder dringt Lily het leven van Katherine binnen , met alle gevolgen van dien. Gemma, de baas van Leadership, blijkt ook nog de tante van Lily te zijn. Dit helpt natuurlijk niet in de rivaliteit tussen de twee. Wat is de bedoeling van Lily....wil ze carrière maken of heeft ze een heel ander motief? En op welke manier gaat het verhaal verder?

Helaas moet ik bekennen, eerlijkheidshalve, dat ik de laatste drie hoofdstukken doorgebladerd heb en steekwoorden heb gelezen om dan, bij een voorspelbaar en zeker voor mijn gevoel saai einde te komen. Helaas was voor mij het verhaal een anticlimax. Het had zoveel beter gekund want het idee is prima! Het had voor mij verder uitgewerkt mogen worden. Er zat weinig pit in. Jammer.