Het raadsel van Het Sixtijnse Geheim bestaat uit acht letters die bij restauratiewerkzaamheden aan de beschilderingen in de Sixtijnse kapel aan het licht worden gebracht. Waarom heeft Michelangelo deze letters aangebracht? Het Vaticaan is bevreesd dat de betekenis een grote invloed kan hebben op het imago van de Kerk.

Het boek begint als een verhaal uit de ik-vorm. De Ik-verteller wordt een verhaal verteld dus na enkele pagina's wordt overgeschakeld op de hij-vorm. De eerste 50 blz had ik echter grote moeite om in het boek te komen, om mee gezogen te worden door het verhaal. Vanaf het begin had ook ik moeite om 'de grote impact van de ontdekking' te geloven. De hoge geestelijken maken zich er bijzonder druk om, alsof de Kerk op instorten staat. Heel het boek ben ik dus niet mee met de spanning die vasthangt aan die letters omdat het mij gewoon te gemakkelijk is wat er dus voor zorgt dat ik het boek wel heb uitgelezen maar dat ik nooit echt verlangde om verder te lezen. Het is zeker geen pageturner zoals de boeken van Dan Brown.

Ook het feit dat er in het begin van het boek een lijst gezet wordt met uitleg over wie wie is maakt het niet gemakkelijker om lezen aangezien je altijd terug naar voor moet bladeren wil je nog weten wie wie is. Zo is het ook met enkele Italiaanse uitspraken die, als je ze wil begrijpen, vereisen dat je begint te bladeren in het boek. Dit zorgt er ook mede voor dat je niet in het verhaal geraakt. Je wordt namelijk elke keer geblokkeerd omdat je als het ware uit het verhaal moet stappen en op zoek moet gaan naar de betekenis van bepaalde Italiaanse zinnen. Dat is jammer, omdat je als lezer zo niet in het verhaal kunt inleven.

Maar uiteindelijk wou ik toch wel weten wat de ganse uitleg nu eigenlijk was, zeker na de zelfmoord van een pater. Maar al bij al vond ik het een beetje bij de haren getrokken roman, geschreven om mee te doen met de Da Vinci-hype. (zo lijkt het toch)
Ik stap terug over op Dan Brown, wat toch nog meer 'the real thing' is.