De hondeneters

Auteur: Marita de Sterck, zij is een Vlaamse schrijver. Geboren op 16 augustus 1955 in Antwerpen (België). Een aantal bekende boeken van haar zijn ‘Kwaad bloed’ en ‘Met huid en haar’.
Genre: oorlogsroman, fictie

Het is winter 1917, de eerst wereldoorlog is in volle gang. Victor (17) zit in tegenstelling tot zijn leeftijdsgenoten niet aan het front. Dit komt doordat hij een erg heftige vorm van epilepsie heeft, hij heeft elke dag wel een heftige aanval. Hierdoor word hij echt als een papkindje behandeld door zijn ouders, waardoor zijn enige kameraad zijn hond Django is. Django merkt het altijd direct als Victor een aanval krijgt. Op een dag is Django spoorloos verdwenen. Victor besluit hem te gaan zoeken met gevaar voor eigen leven door zijn aanvallen. Hij pakt het zakmes van zijn vader, een stapeltje brieven van zijn broer die aan het front zit en wat geld, en gaat op zoek. Op de armenmarkt hoort hij dat geen hond meer veilig is in deze koude winter waar het voedsel schaars is en dat zijn hond waarschijnlijk naar de hondenslachterij 30 km verderop is. Hij besluit die gevaarlijke toch te gaan maken, ook al heeft hij niet zijn papieren bij zich. Onderweg komt hij veel rare personen tegen. Zijn spullen worden geroofd. Gaat hij zijn hond levend terugvinden? En gaat hij dit zelf wel overleven?

Het boek is vanuit de hij-/personale verteller geschreven. Het thema van dit boek is ‘overleven’. Een aantal motieven die voorkomen in het verhaal zijn: honden (staan voor goede vriendschap), brieven (staan voor familieband) en het zakmes (staat voor oorlog/vechten). Het speelt zich op erg veel verschillende plaatsen af, de meeste hiervan zijn erg duister door de oorlog. Ook is het op chronologische volgorde geschreven.

Mijn mening:
Het boek is erg goed geschreven. Aan het begin moet je wel even wennen aan de manier waarop het geschreven is. Ook gaat het in het begin soms een beetje te snel waardoor het niet meer goed te volgen is. Later wordt echter alles duidelijk en is het een erg aangrijpend verhaal. Maar soms gaat het juist weer iets te langzaam, waardoor het af en toe een ook beetje saai is. Er zitten veel momenten in met een totaal onverwachte wending. Hierdoor blijft het onvoorspelbaar en word je toch steeds weer geboeid door het verhaal, dat heeft Marita de Sterck knap gedaan. Het boek is zeker de moeite waard om te lezen.