niemand van mijn vrienden nam mij mee.

De 22-jarige Philip Hofman is een student in Amsterdam. Hij woon in een studentenhuis aan de Prinsengracht met 12 andere jongens, maar 2 van de jongens zijn het belangrijkste voor Philip. Matt de Jager en Jacob van Wijnbergen. Philip heeft ook verkering met Elisabeth. Het leven gaat nu lekker zijn gangetje voor het Philip, veel seks en drinken. Alles gaat goed totdat er iets op de studentenreis gebeurd.

Het boek Niemand in de stad is geschreven door Philip Huff. De naam van de hoofdpersoon en de schrijver zijn gelijk, want zo kon de schrijver zich beter inleven met de hoofdpersoon. Dit zorgde ervoor dat het verhaal erg veel leek op de werkelijkheid. Het is ook een psychologische roman, het zet je aan het denken over hoe jij zou hebben gereageerd op bepaalde situaties.

Het verhaal begint bij het einde. Je krijgt dus al te horen dat Jacob zelfmoord heeft gepleegd in Engeland. Philip lijkt hierop niet heel erg verast. Nu ga je terug naar het heden, voor dat Jacob zelfmoord gepleegd had. Philip is hierbij een trouwe vriend. Hij komt op voor zijn vrienden, gaat niet vreemd met een ander en werk in een casino samen met Matt. Philip krijgt de subsidie om naar de universiteit te gaan van de ouders van Elizabeth. Alles gaat goed totdat hij met een studentenreis naar Praag gaat. Matt en Philip belanden in een club, waar Philip per ongeluk vreemd gaat. Op de terugreis ontmoet Philip Karen. Zij is volgens hem het mooiste meisje ter wereld. Hij voelt zich ontzettend schuldig over het vreemd gaan, waardoor hij nu ook vreemdgaat met Karen. Ondertussen gebeuren er allerlei dingen op werk en op de universiteit. Philip neemt een pauze van al zijn problemen en gaat naar Engeland om daar met Jacob af te spreken. Hij komt er achter dat Jacob stiekem homo is. Philip kreeg even later een telefoontje, het was Karen. Karen was zwanger geraakt door Philip. Philip durft niet meer met Jacob te praten en gaat weer terug naar Nederland. Hij vertelt Elizabeth over het vreemd gaan en over Karen. Elizabeth reageert hier niet al te best op.

De tijdlijn in het verhaal heel apart. Je begint bij het einde. Als je het einde van het boek ben, kan je zo het begin weer lezen. In het boek word alles heel erg verteld, zodat je precies weet hoe alles er uit zag. Acties worden ook zo vertelt. Het boek Niemand in de stad is bijna een directe kopie van het nummer “ Niemand in de stad” van de Dijk. Het boek gaat vooral over dat niemand goed communiceert en dus alleen raakt. De mensen in het boek voelen zich helemaal alleen in een super volle stad. Het boek is een leuk boek om te lezen. Er gebeuren veel dingen in, waardoor het eerder voelt als een soort dagboek. Het verhaal raakt je, omdat je veel dingen er in kan herkennen. Het taalgebruik is wat grof. Er komen woorden in voor waar ik minder van ben, zoals scheldwoorden. Hierdoor weet ik dat het een adolescent thema heeft.

Het boek is lang om te lezen. Er gebeuren veel dingen in, waardoor je soms niet in de gaten heb wat belangrijk is voor het verhaal. Het verhaal leest ook nog eens heel beschrijvend. Ik ben daar persoonlijk geen fan van, maar je kan je wel goed voorstellen hoe het daar was. Bij het boek gaat het minder om het einde, maar over het verhaal. Het einde van het boek is eerder een snelle samenvatting van de rest van Phillips leven. Toch is het een prima boek om te lezen. Het boek is en gaat met de moderne tijd mee, waardoor het makkelijker te volgen is. Ik snap waarom dit boek erg populair is bij veel mensen. Ik had veel plezier met het lezen van dit boek.